ફરી હાથ મૂક્યો મેં તારા ખભે,
ફરી પાછો આજે હું ખોટો ઠર્યો.
વિવેક ટેલર

(કંઈ નથી) – મધુમતી મહેતા

સાથ કાયમનો છતાં સહવાસ જેવું કંઈ નથી,
સૂર્યનો આભાસ છે અજવાસ જેવું કંઈ નથી.

તેં નકાર્યું જ્યારથી રંગોભર્યા અસ્તિત્વને,
રક્તની આ દોડમાં ઉલ્લાસ જેવું કંઈ નથી.

કોઈ પણ આવી શકે ને આવીને જઈ પણ શકે,
જિંદગી છે આ દીવાનેખાસ જેવું કંઈ નથી.

જ્યાં મળ્યો છે આવકારો ત્યાં અમે રોકાઈ ગ્યા,
ગામ ઘર શેરી અને વનવાસ જેવું કંઈ નથી.

હું નથી દરિયો કે દટ્ટાયેલ મોહેં-જો-દડો,
હું નદીનું વહેણ છું ઇતિહાસ જેવું કંઈ નથી.

જે સજા ગણતો હતો તું તે જ મુક્તિ થઈ જશે,
રહી શક્યો પળમાં તો કારાવાસ જેવું કંઈ નથી.

– મધુમતી મહેતા

મજાની ગઝલ…

3 Comments »

  1. JAFFER said,

    March 8, 2018 @ 8:56 AM

    સાથ કાયમનો છતાં સહવાસ જેવું કંઈ નથી,

  2. SARYU PARIKH said,

    March 8, 2018 @ 12:31 PM

    વાહ! મધુમતીબેન, બહુ સરસ. “જે સજા ગણતો હતો તું તે જ મુક્તિ થઈ જશે,
    રહી શક્યો પળમાં તો કારાવાસ જેવું કંઈ નથી.” આ ભાવ સાથે મને યાદ આવ્યું…
    અંતરાય આવરણ અળગા કરી,
    બંધ છોડી હું આગળ વધી ચૂકી.
    ખુલ્લા આકાશ તળે નીલા ઉજાસમાં,
    મુક્તિના હંસને વરી ચૂકી…સરયૂ પરીખ

  3. Prashant said,

    March 17, 2018 @ 7:54 PM

    આનું નામ ફકીરી!
    “જ્યાં મળ્યો છે આવકારો ત્યાં અમે રોકાઈ ગ્યા,
    ગામ ઘર શેરી અને વનવાસ જેવું કંઈ નથી.”
    અને,
    “જે સજા ગણતો હતો તું તે જ મુક્તિ થઈ જશે,
    રહી શક્યો પળમાં તો કારાવાસ જેવું કંઈ નથી.”
    વાહ! મધુમતીબેન, બહુ સરસ!

    -પ્રશાંત

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment