(ખુદની તરફ વળાશે) – લક્ષ્મી ડોબરિયા
એની તરફ નહીં તો ખુદની તરફ વળાશે.
સંભાવના ઘણી છે પગલું ભર્યું છે ત્યારે.
આથી વધુ ખુલાસો, શું હોય લાગણીનો ?
મેં મૌન જાળવ્યું છે સંવાદ સાધવાને.
કંઈ પણ નથીનો મહિમા આ વાતથી વધ્યો કે..
ખાલીપો છે જરૂરી એક વાંસળીના માટે.
દાવા-દલીલ વિના સાબિત કરે છે હોવું,
ફૂલો ને પાંદડાંઓ નોખો મિજાજ રાખે.
આ નામ ને આ સુરખી, પીછાંની જેમ ખરશે,
ઓળખ જો આપવી હો, ટહુકા જ કામ આવે.
ગમતી બધી કથાનો આ સાર સાંપડ્યો છે,
દૂરી છે એટલે તો રહેવાયું પાસપાસે.
નોખી અદાથી અહિંયા રંગોએ રંગ રાખ્યા,
ચૈતર છે લાલ-પીળો, આષાઢ ભીનેવાને.
– લક્ષ્મી ડોબરિયા
પગલું ભરવું જ જરૂરી છે. બધા જ સિગ્નલ લીલા થઈ જવાની રાહમાં ઘરે બેસી રહેનાર ક્યાંય પહોંચી શકતો નથી. પહેલું પગલું ભરવું જ અઘરું છે. ચારેતરફથી વીંટળાઈ વળેલા સામાજિક-પારિવારિક બંધનોને ત્યજીને તમે આગળ વધો છો એની ખાતરી ન હોય તો એ પગલું જ ભરી શકાતું નથી. પણ એ પગલું એકવાર ભરી લીધું એટલે એટલું નક્કી છે કે મંઝિલ મળ્યા વિના નહીં રહે. આ ‘એ’ એ પ્રિયજન પણ હોઈ શકે અને ઈશ્વર પણ હોઈ શકે. આ ‘એ’ અગર નહીં મળે તો કમ સે કમ પોતાની જાત તો હાંસિલ થશે જ થશે, જેને આપણે દુન્યવી મથામણો અને પળોજણોમાં વરસોથી સાવ ભૂલી બેઠા છીએ. અને આખરે ‘એ’ અને ‘આ’ – બંને પણ એક જ છે ને! પ્રિયજન/ઈશ્વર મળી જાય એ ઘડી ‘સ્વ’ પણ મળી જ જશે ને…
આખી ગઝલ જ ઉત્તમ થઈ છે…
shreyas said,
July 21, 2017 @ 2:15 AM
ગમતી બધી કથાનો આ સાર સાંપડ્યો છે,
દૂરી છે એટલે તો રહેવાયું પાસપાસે.
વાહ
Rina said,
July 21, 2017 @ 4:08 AM
Waaaaahhh
લક્ષ્મી ડોબરિયા said,
July 21, 2017 @ 4:10 AM
લયસ્તરો પર કોઈપણ રચના આવે એનો વિશેષ આનંદ.
ગઝલ સાથેની ટીપ્પણી માટે વિવેકભાઈનો ખૂબ ખૂબ આનંદ સાથે આભાર.
Jaffer Kassam said,
July 21, 2017 @ 4:15 AM
બાહુજ સરસ્
લક્ષ્મી ડોબરિયા said,
July 21, 2017 @ 4:22 AM
લયસ્તરો પર કોઈપણ રચનાને સ્થાન મળે એનો વિશેષ આનંદ હોય જ.
ગઝલ સાથેની ટીપ્પણી માટે વિવેકભાઈનો આનંદ સાથે આભાર.
લક્ષ્મી ડોબરિયા.
Bhadreshkumar Joshi said,
July 21, 2017 @ 8:12 AM
બાહુજ સરસ્
Bhadreshkumar Joshi said,
July 21, 2017 @ 8:12 AM
સરસ્
સુનીલ શાહ said,
July 22, 2017 @ 12:28 AM
વાહ…ખૂબ સુંદર અભિવ્યક્તિ.