ગઈ – ભગવતીકુમાર શર્મા
આશ્ચર્ય છે કે તારા વગર જિંદગી ગઇ
દરિયો મળી શક્યો ન તો રણમાં નદી ગઇ.
ભીની હતી જો આંખ તો જીવંત રહી ગઇ
રેતીમાં પડતાંવેંત મરી માછલી ગઈ.
શ્વાસો ખૂટી ગયા અને મીંચાયા બે નયન
પહેલાં પવન પડયો પછી રોશની ગઈ.
તો યે ટકી રહ્યો છું હું એકાકી વૃક્ષ શો
રસ્તો ગયો, એ ઘર ગયું, તારી ગલી ગઈ.
બાળકની જેમ ભીડમાં ભૂલી પડી જશે
છોડાવી મારી આંગળી ક્યાં લાગણી ગઈ?
લખતો રહ્યો છું કાવ્ય હું સંબોધીને તને
કિંતુ ગઝલની નીચેથી મારી સહી ગઈ !
આવ્યો છું કંઇ સદી પછી તારે આંગણે
ગાળી’તી ચાર ક્ષણ ને મને ઓળખી ગઈ ?
સુમસામ માર્ગ પર હજી તાજી સુગંધ છે
કોઇ કહો, વસંતની ક્યાં પાલખી ગઈ ?
– ભગવતીકુમાર શર્મા
Nehal said,
January 9, 2017 @ 3:12 AM
વાહ!
ketan yajnik said,
January 9, 2017 @ 4:10 AM
ગાળી’તી ચાર ક્ષણ ને મને ઓળખી ગઈ ?બધુ આવિ ગયુ, બસ્
Rakesh Thakkar, Vapi said,
January 9, 2017 @ 7:03 AM
સરસ
બાળકની જેમ ભીડમાં ભૂલી પડી જશે
છોડાવી મારી આંગળી ક્યાં લાગણી ગઈ?
suresh shah said,
January 10, 2017 @ 1:44 AM
murabbi shri bhagavatibhai.
tamari gazalo samajvani hoi chhe./manan karvani .
bahu saras . badha sher lajawab.
gai nathi avi che and avata rehjo.
Suresh Shah said,
March 7, 2020 @ 8:22 PM
શ્વાસો ખૂટી ગયા અને મીંચાયા બે નયન પહેલાં પવન પડયો પછી રોશની ગઈ.
ગનીભાઈનુ, કોઇ શ્વાસ બધ કરી ગયુ, પવન ન જાય અગન સુધી – યાદ આવ્યુ.
લખતો રહ્યો છું કાવ્ય હું સંબોધીને તને, કિંતુ ગઝલની નીચેથી મારી સહી ગઈ !
જાતને સમેટી લેવાની આ તે કેવી તલાવેલી ….
સુમસામ માર્ગ પર હજી તાજી સુગંધ છે, કોઇ કહો, વસંતની ક્યાં પાલખી ગઈ ?
આને અભિલાષા કહેવય્?