તું – સુરેશ ભટ્ટ
તું મારા આયુષ્યની સવાર,
તું મારા કેફનાં મોજાં બેસુમાર.
તું ગયા જન્મનો આર્ત સાદ,
તું માનસકુંજનો વેણુનાદ.
તું મારા એકાંતનો પ્રકાશ,
તું મારા ગીતોનો બાહુપાશ.
તું મારાં દુ:ખોની ચાંદરાત,
તું મારાં સ્વપ્નોનું પારિજાત.
તું મારા અમૃતાભાસનો ચંગરાગ,
તું મારા ઓલવાયેલા દેહનો દીપરાગ.
તું મારા શ્વાસનો પ્રવાસ,
તું મારા લોહીની લાલાશ.
તું મારી હયાતીનો અંશેઅંશ,
તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.
– સુરેશ ભટ્ટ
(મૂળ મરાઠીમાંથી અનુવાદ સુરેશ દલાલ)
એક સંબંધની આખી કથા કવિએ અહીં માત્ર ઉપમાઓના ઉપયોગથી કરી છે. ઉપમાઓનો કવિએ ઓચ્છવ કરી દીધો છે ! – ‘તું મારા આયુષ્યની સવાર’ થી શરૂ થતી સફર ‘તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ’ પર પૂરી થાય છે. આ કાવ્ય હું વર્ષોથી વાંચું છું અને દરેક વખતે આ ઉપમાઓની નવી અર્થછાયાઓ પકડાય છે.
(ચંગ=આનંદમય, મનોહર; આર્ત=વ્યાકુળ)
Jina said,
November 26, 2008 @ 2:55 AM
અદભૂત…!!!!
P Shah said,
November 26, 2008 @ 6:07 AM
સુંદર ભાવવાહી અનુવાદ !
pragnaju said,
November 26, 2008 @ 9:38 AM
સરસ કાવ્યનું ભાવવાહી ભાષાંતર
તું મારી હયાતીનો અંશેઅંશ,
તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.
અ દ ભૂ ત
હું મારી હયાતી નિભાવ્યા કરું છું
સમયની દિવાલે ચણાયા કરું છું
Urmi said,
November 26, 2008 @ 10:25 AM
તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.
વાહ… સુંદર…!
વિવેક said,
November 27, 2008 @ 8:22 AM
તું, તું અને માત્ર તું જ… હું ની બાદબાકી કરીને કવિએ સરસ કાકુ સિદ્ધ કર્યો છે…
Pinki said,
November 27, 2008 @ 8:25 AM
તું જ મારું સર્વેસર્વા…….. ??!!!
uravshi parekh said,
November 27, 2008 @ 6:37 PM
સરસ…
તુ છે તો હુ છુ.
મારા શ્વાસ નો પ્રવાસ તારા લિધે જ છે.