નગ્ન ઊભું છે યુગોથી એ અહીં,
સત્ય કોઈ વસ્ત્રથી ઢંકાય ના.
– જુગલ દરજી

કંકુ ને ચોખા – મનોજ ખંડેરિયા

રસમ અહીંની જુદી, નિયમ સાવ નોખા
અમારે તો શબ્દો જ કંકુ ને ચોખા

હવાયેલી સળીઓ જ ભીતર ભરી છે
અહીંના જીવન જાણે બાકસના ખોખા

લચ્યા’તા જે આંખે લીલા મોલ થઈને
હવે એ જ સપના છે સુક્કા મલોખા

તું તરસ્યાને આપે છે ચીતરેલા સરવર
તને ટેવ છે તો કરે કોણ ધોખા

વહાવ્યા કરું આંગળીમાંથી ગંગા
કે ક્યારેક જો હાથ થઈ જાય ચોખ્ખા

– મનોજ ખંડેરિયા

7 Comments »

  1. નિનાદ અધ્યારુ said,

    May 23, 2016 @ 2:19 AM

    અમારે તો શબ્દો જ કંકુ ને ચોખા

  2. વિવેક said,

    May 23, 2016 @ 3:11 AM

    આટલી યાદગાર ગઝલ લયસ્તરો પર નહીં હોય એવો વિચાર તો સ્વપ્ને પણ નહીં આવે.,..

    વાહ ! મજા આવી…

  3. KETAN YAJNIK said,

    May 23, 2016 @ 4:01 AM

    પણ છતાં હારી થાકીને તું અને તારી પાસે જ

  4. ધવલ said,

    May 24, 2016 @ 9:52 AM

    પહેલો શેર તો અદભૂત !

  5. Jayshree said,

    May 24, 2016 @ 2:31 PM

    ખરેખર, આ ગઝલ હજુ હમણાં આવી લયસ્તરો પર? અને ટહુકો પર આ ગઝલ મેં લયસ્તરોને dedicate કરી હતી..! 🙂

  6. Yogesh Shukla said,

    May 26, 2016 @ 11:10 AM

    કવિ શ્રી ના નામ પ્રમાણે ની ઉચ્ચ કોટીના શબ્દોવાળી રચના ,

  7. Darshit Abhani said,

    May 21, 2017 @ 2:54 PM

    waaah. mast

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment