લાલ પાલવ – ખલીલ ધનતેજવી
ઘોર અંધારામાં મધરાતે જે ભટકાયો હતો,
ભરબપોરે ગૂમ થયેલો મારો પડછાયો હતો.
હાથ તેં ઊંચો કર્યો હતો આવજો કહેવા અને,
લાલ પાલવ કોઈનો અધવચ્ચે લહેરાયો હતો.
એ ખરો ખોટો હતો, એ તો પછી સાબિત થયું,
એક જણ મૃત્યુ પછી લોકોને સમજાયો હતો.
આ અજાણ્યા શહેરમાં પણ ઓળખે છે સૌ મને,
એ હદે ક્યારે વગોવાયો કે પંકાયો હતો !
જો પતંગિયું હોલવી દેતે તો દુઃખ થાતે મને,
મારો દીવો સીધો વાવાઝોડે ટકરાયો હતો.
ભીંત ફાડીને ઊગ્યો છું પીપળાની જેમ હું,
હું વળી ક્યાં કોઈના ક્યારામાં રોપાયો હતો ?
પર્વતો કૂદી જનારો સ્હેજમાં ભાંગી પડ્યો,
આ વખત એ કોઈની પાંપણથી પટકાયો હતો !
હું ખલીલ, આજે મર્યો છું, એ પ્રથમ ઘટના નથી,
જિન્દગીભર હપ્તે હપ્તે રોજ ચૂકવાયો હતો.
– ખલીલ ધનતેજવી
KETAN YAJNIK said,
March 21, 2016 @ 3:11 AM
मुज़े क्या बुरा था मारना अगर इक बार होता
La Kant Thakkar said,
March 21, 2016 @ 5:25 AM
હું વળી ક્યાં કોઈના ક્યારામાં રોપાયો હતો ?
ઉમદા
rasikbhai said,
March 21, 2016 @ 8:23 AM
કોઇ નિ પાપન થિ પતકાયો હતો, બહુ સુન્દર્ મરિઝ નિ યાદ આવિ.
Hasmukh Shah said,
March 21, 2016 @ 9:49 AM
અતેી સુન્દર્
jAYANT SHAH said,
March 27, 2016 @ 9:49 AM
રોજને રોજ આપણે મરણનો હપ્તો ચુકવતા જતા હોય.