ગઝલ – અનંત રાઠોડ
મારી જ ભીતરે છતાં મારાથી ગુપ્ત છે
ચર્ચાય સઘળુ મધ્યમાં કાંઠાથી ગુપ્ત છે
છે ટેરવાં અજાણ અને સોય પણ બધિર
સંધાઈ જે ગયું છે એ ટાંકાથી ગુપ્ત છે
થડની અબોલ ચીસ કુહાડીએ સાંભળી
પણ ધાર જાણતી બધું હાથાથી ગુપ્ત છે
ઉંબર, દીવાલ, દ્વાર બધા મૌન થઇ ગયાં
ખાલીપણું મકાનનું વાડાથી ગુપ્ત છે
ગૂંજ્યા કરે મહેલમાં પગરવ હજુ “પ્રણય”
અંદર પ્રવેશ્યું કોણ એ ઝાંપાથી ગુપ્ત છે
– અનંત રાઠોડ
વાહ ! કેવી મજાની રચના !
વત્સલ રાણા said,
February 4, 2016 @ 2:08 AM
મજા પડી ગઇ, ખૂબજ સરસ ગઝલ,આપતા રહો…
વત્સલ રાણા said,
February 4, 2016 @ 2:09 AM
અદ્ભભૂત ગઝલ..
NAREN said,
February 4, 2016 @ 3:43 AM
સુન્દર રચના
aasifkhan said,
February 4, 2016 @ 4:28 AM
اસરસ
ખુબસરસ
અનંત
વાહ
aasifkhan said,
February 4, 2016 @ 4:29 AM
વાહ્
KETAN YAJNIK said,
February 4, 2016 @ 6:37 AM
ખૂબ
Harshad said,
February 6, 2016 @ 9:42 PM
Bahut Khub !! Like to recite it repeatedly.
Sejal said,
February 8, 2016 @ 12:28 PM
Very nice poem !
Vineshchandra Chhotai said,
January 6, 2017 @ 8:25 PM
બહુજ સરસ.