દર્દ હો કે ખુશી જીવનની હો,
બેયમાં આંખમાં તરે ઝાકળ.
વિવેક મનહર ટેલર

ભૂલા પડ્યા – શિવજી રૂખડા

આંગણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા,
આપણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

એક હળવી વાતને મોટી કરી
હુંપણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

આમ તો ત્યાં એકલા ફરતાં હતાં,
પણ ઘણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

રોજ દિવસ ધારવામાં જાય છે,
ધારણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

તાર સીધા હોય તો ચાદર બને,
તાંતણામાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

દ્વાર ઝાઝાની હવેલી આપણી,
બારણાંમાં આપણે ભૂલા પડ્યા.

– શિવજી રૂખડા

માત્ર બેજ અક્ષર જેટલા નાના કાફિયાને લાંબી રદીફ સાથે જોડીને પણ કવિ નાનાવિધ અર્થચ્છાયાની ભારે કમાલ કરી શક્યા છે…

3 Comments »

  1. harish vyas said,

    July 16, 2015 @ 5:08 AM

    બહુ સરસ
    કાફિયા રદિફ નેી નથઇ ખબર,
    ગઝલમા તેથેી અમે ભુલા પડયા

  2. ketan yajnik said,

    July 16, 2015 @ 5:14 AM

    સરસ્

  3. Harshad V. Shah said,

    July 16, 2015 @ 7:08 AM

    Very good poem.
    EGO and I know every thing – makes us – Lost in the world.
    Wonderful.

    H V Shah

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment