હું વિઠ્ઠલવરને વરી – હરિકૃષ્ણ પાઠક
સતત રહીને પરી, વરી હું વિઠ્ઠલવરને વરી
હું જાણું કે સામો ચાલી એ તો શીદને આવે,
દૂર રહીને બહુ બહુ તો એ વેણુનાદ બજાવે.
મેં તો મારી સઘળી સુરતા ચરણકમળમાં ધરી,
વરી હું વિઠ્ઠલવરને વરી
એ પંડે ઘનશ્યામ, ગમે તો ભલે ખાબકી પડે,
હું તો ખાલી વાદલડી તે બેત્રણ છાંટા જડે.
તોય પલળતાં આવી ઊભો, શી અણધારી કરી !
વરી હું વિઠ્ઠલવરને વરી.
– હરિકૃષ્ણ પાઠક
અદભુત ! અદભુત ! અદભુત !
(પરી=દૂર; સુરતા=અંતર્વૃત્તિ, લગની)
Rajnikant Vyas said,
February 28, 2015 @ 5:58 AM
મીરાબાઇ અને નરસિન્હ મહેતા ની ઝલક અને હલક!
વાહ કવિ!
Shah Pravinachandra Kasturchand said,
February 28, 2015 @ 2:05 PM
બે ત્રણ છાંટા જેવડી ટૂંકી તચ કવિતા
જાણેકે ખળખળ વહેતી સજળ સરિતા.
વાંચીને ખૂબ સારુ લાગ્યું.