ખામોશ ઊભો છું ! – વંચિત કુકમાવાલા
ફરી એકાદ ઊંડો શ્વાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું;
તડપતા હોઠ વચ્ચે પ્યાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું !
તમે નક્કી ફરી મળશો, મને છે ખાતરી તેથી –
નવેસરથી જૂનો વિશ્વાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું !
તમે જે રાહથી નીકળ્યા હતા વરસાદમાં છેલ્લે,
ધરા પર ત્યાં ઊગેલું ઘાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું !
ઢળેલી સાંજનું પીછું ખરેલું હાથમાં લઈને,
ઊભો છું, આંખમાં આકાશ લઈ ખામોશ ઊભો છું !
અધૂરું નામ, સરનામું, ગલી ને ગામ આ ‘વંચિત’,
અધૂરો આપણો ઇતિહાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું !
– વંચિત કુકમાવાલા
ગઈકાલે આપણે હરિહર જોશીની “હજી હમણાંજ બેઠો છું” ગઝલ માણી. આજે ખામોશ ઊભા રહેવાની વાતવાળી આ ગઝલ માણીએ. ખામોશી પોતે સ્થિરતા સૂચવે છે અને ઊભા રહેવાની વાત આ સ્થિરતાને જાણે ‘ગતિ’ આપે છે…
Rina said,
February 21, 2014 @ 1:08 AM
Waaahhh
narendrasinh said,
February 21, 2014 @ 3:13 AM
અધૂરું નામ, સરનામું, ગલી ને ગામ આ ‘વંચિત’,
અધૂરો આપણો ઇતિહાસ લઈ ખામોશ ઊભો છું !વાહ વાહ્
મીના છેડા said,
February 21, 2014 @ 3:40 AM
સરસ !!!
neha said,
February 21, 2014 @ 6:30 AM
નવેસરથી જુનો વિશ્વાસ લઈ ખામોશ ઊભો છુ…. વાહ!
Maheshchandra Naik (Canada) said,
February 21, 2014 @ 2:45 PM
સરસ વાત્, ખામોશ ઉભા રહેવાનુ અનુભવ ખબર ના પડે, કવિશ્રીને અભૈનદન્ અને આપ્નો આભાર્………………………
Harshad said,
February 22, 2014 @ 3:30 PM
Beautiful gazal.
lalit trivedi said,
February 23, 2014 @ 10:43 AM
વાહ !સુન્ર્દર ગઝલ!