રેલાઈ આવતી છોને બધી ખારાશ પૃથ્વીની,
સિન્ધુના ઉરમાં તો ઉઠશે અમી-વાદળી !
પૂજાલાલ

રૂમાલ – રમેશ પારેખ

એક છોકરીના હાથથી રૂમાલ પડે
એ લેવા આખુંય ગામ વળે નીચે
જુવાન આંખ ફાડે, બુઢ્ઢાઓ આંખ મીચે.

નામ કોનું રૂમાલમાં આ છોકરીએ ભર્યું છે,
એ બાબત પર ઠેર ઠેર ગરમી.
પડ્યા ગામના બગીચાઓ ખાલી કુંજાર
અને નાસ્તિકો થઇ ગયા ધરમી.

કારણ કે મંદિરે જાય છોકરી તો
લોક શું કરવા ટળવળે બગીચે ?

ગંધ છોકરીની આવી જે જીવને તે જીવની
ગંભીરતામાં પડી ગયો ગોબો.
સહુ છોકરાને અરીસાઓ ઠપકો આપે
કે જરા મોઢાઓ માંજો ને શોભો.

કારણ કે ફળિયાના હીંચકે આ છોકરી
એકલી બેસીને રોજ હીંચે.

-રમેશ પારેખ

શું જોરદાર વાત છે !!!!

9 Comments »

  1. ધવલ said,

    January 20, 2014 @ 6:05 PM

    ગંધ છોકરીની આવી જે જીવને તે જીવની
    ગંભીરતામાં પડી ગયો ગોબો.
    સહુ છોકરાને અરીસાઓ ઠપકો આપે
    કે જરા મોઢાઓ માંજો ને શોભો.

    – સરસ !

  2. વિવેક said,

    January 21, 2014 @ 1:00 AM

    શ્યામલ-સૌમિલના સ્વરાંકનમાં આ ગીત સાંભળવું એય એક લહાવો છે…

  3. perpoto said,

    January 21, 2014 @ 4:25 AM

    શોભિત દેસાઇએ ર.પા. ને અપાર અમસ્તા નહીં કહ્યાં હોય….

  4. haresh mavani said,

    January 21, 2014 @ 10:01 AM

    Excellent……..One More PLzzzzz……..

  5. Maheshchandra Naik (Canada) said,

    January 21, 2014 @ 3:21 PM

    સરસ રચના, સગીતમય રચના બહુ આનદ આપી જાય છે, આભાર……………….

  6. Harshad said,

    January 23, 2014 @ 8:22 PM

    સુન્દર !!

  7. yogesh shukla said,

    January 25, 2014 @ 6:20 AM

    સુંદર રચના ,

    એક છોકરી ના હાથમાંથી રૂમાલ પડે ,
    તેને લેવા આખું ગામ નીચે વળે,
    ” આભાર ” શબ્દ સાંભળવા
    યુવાન એનો કાન પોહ્ળો કરે, ……….

  8. vipul mangroliya said,

    January 30, 2014 @ 7:13 AM

    વાહ એકદમ સુંદર

  9. રો'ત said,

    January 22, 2015 @ 4:24 AM

    પ્રેમએ મારી જિંદગી છે.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment