આ વ્યક્તિ, આ ટોળું, આ શબ્દો, ધુમાડો,.
આ આંખો, આ દૃશ્યો ને ઊંડી કરાડો.
– નયન દેસાઈ

– સુરેશ દલાલ

કોઈ વિસરાઈ ગયેલી ભાષાની હસ્તપ્રત જેવો હું :
તમે મને નહીં ઉકેલી શકો એમાં તમારો વાંક નથી.
હું તમારી આંખોને અભણ કહેતો નથી.
પણ આપણે એકમેકથી અજાણ રહેવા જ સર્જાયા છીએ.
જે લિપિ ઓળખાય નહીં એ આંખ માટે
એક પ્રકારની ડિઝાઈન છે :
આપણે એકમેકને નહીં ઓળખીએ એ
આખરે તો ડિઝાઈન ઑફ ડેસ્ટીની છે.

-સુરેશ દલાલ

આ નાનકડા અછાંદસને કવિએ કોઈ શીર્ષક આપ્યું નથી. પણ કવિતા વાંચતા જ સમજાય છે કે અહીં કવિતાના ઘરમાં પ્રવેશવા માટે શીર્ષક નામના દરવાજાની જરૂર છે જ નહીં કેમકે આખું મકાન જ દીવાલો, છત વિનાનું સાવ ખુલ્લું અ-સીમ છે. બે માણસો ક્યરેક આખી જિંદગી સાથે રહેવા છતાં પણ એકમેકને કદી ઓળખી શક્તાં નથી. એક માણસનો રસનો વિષય બીજા માટે સ-રસ બનતો નથી. આવાં કજોડાંઓ આપણે ત્યાં ચોરે ને ચુટે જોવા મળે છે. કવિ કેટલી સાહજિકતાથી આ કોયડો સમજાવી દે છે…! તમિલ, મલયાલમ, તેલુગુ, ઉર્દૂ કે અન્ય કોઈપણ અપરિચિત ભાષામાં લખેલું કોઈ લખાણ આપણે જોઈએ ત્યારે આપણી જાણકારીના અભાવે એ આપણા માટે એક ડિઝાઈનથી વધુ શું હોય છે ? આપણી આંખો અભણ નથી, પણ આપણી આંખો એ ભણી પણ નથી…

8 Comments »

  1. shaileshpandya BHINASH said,

    March 8, 2008 @ 4:28 AM

    good……….

  2. pragnaju said,

    March 8, 2008 @ 10:13 AM

    સરસ અઅછાંદસ

    જે લિપિ ઓળખાય નહીં એ આંખ માટે
    એક પ્રકારની ડિઝાઈન છે :
    આપણે એકમેકને નહીં ઓળખીએ એ
    આખરે તો ડિઝાઈન ઑફ ડેસ્ટીની છે.
    વાહ

  3. ઊર્મિ said,

    March 9, 2008 @ 12:02 AM

    જે લિપિ ઓળખાય નહીં એ આંખ માટે
    એક પ્રકારની ડિઝાઈન છે…

    બહુ મજાની વાત કરી… સુંદર કાવ્ય!

  4. Pinki said,

    March 9, 2008 @ 1:11 AM

    આજે દરેક ક્ષેત્રમાં Designing નું ભૂત ધૂણે છે ,
    ત્યારે સુરેશદાદાએ ‘ડિઝાઈન ઑફ ડેસ્ટીની’ની વાત છેડીને
    સમકાલીન અને વેદકાલીન બન્ને વાતોને સુપેરે સાંકળી લીધી .

  5. ધવલ said,

    March 9, 2008 @ 11:36 PM

    ઘણા વખત પરનું આ કાવ્ય યાદ આવી ગયું. (?કવિ) એ સ્મરણના આધારે ટાંકુ છું :

    હું તને સમજાઉં એ જરૂરી નથી,
    તું મને ઓળખે એ પણ જરૂરી નથી.
    તારાઓ જ્યારે
    એમનું કામ કરતા હશે
    ત્યારે આપણા ટેરવા
    એમનું કામ કરી લેશે.
    ટેરવાઓના મંથનમાંથી જે મણી નીકળશે
    એના પર
    આ એક જીંદગી તો મઝાની જતી રહેશે.

  6. Sarju Solanki said,

    October 16, 2010 @ 7:57 AM

    કોઈ વિસરાઈ ગયેલી ભાષાની હસ્તપ્રત જેવો હું :
    તમે મને નહીં ઉકેલી શકો એમાં તમારો વાંક નથી.

    આ જ લાગણિ છે આ હ્ર્દય મા….સરસ કાવ્ય…

  7. malvikasolanki said,

    February 27, 2013 @ 8:13 AM

    ખુબ સરસ

  8. બેઠકનો આ મહિનાનો વિષય: તમારે “ડાયાસ્પોરા” અનુભૂતિ પર “અછાંદસ” કવિતા લખવાની છે | "બેઠક"-શ said,

    May 2, 2016 @ 11:34 PM

    […] – સુરેશ દલાલ […]

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment