ઊઘડતા પ્રભાતનું ગીત – ઉશનસ્
આછા આછા ભાંગતી રાતના ગાળે,
કે આછા આછા ચાંદરણા-અજવાળે
કોણ આ વ્હેલું ઊઠી ગયું છે, ને ઘરઆંગણું વાળે !
વાસીદામાં ખરિયાં તારકફૂલ વળાતાં વાગે !
ગમાણ-ખાણ-કરે ભરવાડણ કો અડવાણે પાગે !
તેજ તણખલાં વીખર્યાં વાળી-ઝૂડી બાંધતી ભારે ! – આછા0
પાછલી રાતનો ટેટી-ટેટીએ લૂમઝૂમ વડ આકાશે,
તેજ-તાર-કસબ વડવાઈ ઝૂલે આંખની પાસે,
ઝોળી બાંધી, પણ હજી જોને નીડ ઊંઘે છે ડાળે – આછા0
નિહારિકાના ચીલેચીલે ઝોકતું પ્હેલું ગાડું
નીકળ્યું છે, પણ ધૂળ ન ઊડે, હજી છે ઘારણ ગાઢું,
ઊંઘતી ફૂલફોરમ ભરી ગાલ્લે કોણ જાય અત્યારે ! – આછા0
– ઉશનસ્
Jayshree said,
February 25, 2011 @ 3:16 AM
આહા… મઝાનું ગીત…
વાસીદું.. ગમાણ.. ગાડું… જાણે ગામડે પહોંચી જવાયું..!
prabhat chavda said,
February 25, 2011 @ 4:21 AM
પ્રભાત્ ને પ્રભાત્ નુ ગીત… ખુબ સરસ………….
pragnaju said,
February 25, 2011 @ 2:09 PM
સરસ કાવ્યની આ પંક્તીઓ
નિહારિકાના ચીલેચીલે ઝોકતું પ્હેલું ગાડું
નીકળ્યું છે, પણ ધૂળ ન ઊડે, હજી છે ઘારણ ગાઢું,
ઊંઘતી ફૂલફોરમ ભરી ગાલ્લે કોણ જાય અત્યારે !
અનુભૂતિ બધે જ્….
dHRUTI MODI said,
February 25, 2011 @ 4:09 PM
પ્રભાતનું સુંદર મન મોહી લે તેવું સજીવ વર્ણન. ગામડું આખું જીવિત કરી દે ઍવા લયમય શબ્દો.
amirali khimani said,
September 25, 2011 @ 4:56 AM
સુનદ ર અતિ સુન્દેર િત વન્ચિ મને મરુ બલ્પ્ન જે મે ગુજરાત મા વિતવિયુ હતુ યાદ આવિગ્યુ એ દિવ્સોતો સોનેરિ હ્તા ગુજરતિ ભાશા અતિ મધુર ચે ગામઅને એ દિવ્સો કદિ ભુલિસ્કાતા નથિ ગુજરાત થિ ભ્લે દુર હોય તો પન ગુજ્રરાત યાદ્ આવેજ જય જય ગર્વિ ગુજ્રરત્