જન્મોત્સવ – ગુણવંત વ્યાસ
હૈયે મારે જલધિજલનાં શીકરો ઊછળે છે,
દાદા થ્યાનો અવસર દિલે દીપતેજે ઝગે છે.
દાદી એની હરખ કરતી, બોલતી પોરસીને:
‘ચાલો, જૈએ ગળપણભરી લાગણીઓ લઈને!’
ને એ દોડી, હું અનુસરિયો, વાધતો વંશ ભાળી,
પ્હોંચી થ્યું કે, ‘પુતરઘર હું પારકો, એ પરાઈ.’
બેટો મારો વરતન થકી લાગતો’તો પરાયો,
ને એની આ વહુ-વદન પે ભાવ ના કો કળાયો.
તોયે દાદી કુસુમવત આ બાળને ગાલ ચૂમે,
ભૂલી વૈને ચકરભમતી ગોળ ને ગોળ ઘૂમે.
તેડી લાવી મુજ કને વદે : ‘દીકરો લો તમારો;
લાગે જાણે અસલ નકશો બાપના બાપ જેવો.’
દેખી મારી નખશિખ છબી; પુત્રનો પાડ માનું
છો ના આપ્યું કશું; પણ મળ્યું, જીવવાનું બહાનું.
– ગુણવંત વ્યાસ
અલગ રહેતા પુત્રના ઘરે પુત્રના જન્મનો ઉત્સવ અને દાદા-દાદીના સંવેદનો બહુ નાજુકાઈથી કવિએ આ સૉનેટમાં કંડાર્યાં છે. પૌત્રને રમાડવા હરખઘેલા પુત્રઘેર પહોંચી જતા દાદા-દાદીને ક્ષણાર્ધમાં સમજાઈ જાય છે કે પુત્ર અને પુત્રવધૂ બંને પરાયા છે. પણ વંશવેલાને વધતો જોઈ દાદી આ અપમાન અવગણીને પણ પૌત્રને રમાડે છે અને દાદાને બતાવે છે કે એ બાળકની શિકલ એમના જેવી જ છે. પૌત્રના ચહેરામાં પોતાનો ચહેરો નિહાળી દુઃખી-અપમાનિત છતાં બાપ દીકરાનો પાડ માને છે કે ઢળતી ઊંમરે જીવવાનું બહાનું આપ્યું…
CHENAM SHUKLA said,
November 18, 2016 @ 3:21 AM
સુંદર રચના
La' Kant Thakkar said,
November 18, 2016 @ 5:54 AM
એક સહજ સામાન્ય ઘટના …. ‘જીવન’નો મકસદ પણ ….પરિવાર-વિસ્તાર …. કુદરતી દેન !
વંશ-વેલની ઊંડે-ઊંડે આશ …. કહેવડાવે છે :-
“….ઢળતી ઊંમરે જીવવાનું બહાનું આપ્યું…”
Pushpakant Talati said,
November 19, 2016 @ 4:17 AM
VERY VERY GOOD — INDEED.
After quite a long space of time such RACHANA came for reading.
Very nice and congratulations to the poet as well as SHRI VIVEK SIR for this
Thanks & Regards. – Pushpakant Talati
Pravin Shah said,
November 20, 2016 @ 5:58 AM
very nice sonet… we are lucky to have sach a sonet today…
માવજીભાઈ મુંબઈવાળા said,
November 27, 2016 @ 1:28 AM
આ કવિતા વાંચીને હું પણ જાણે મારે ઘેર જ પૌત્ર જન્મ થયો હોય એટલો હરખઘેલો થઈ ગયો છું. ઘણા ઘણા વખત પછી આવી કવિતા વાંચી. આ કવિતાને, આ કવિને અને આ કવિતા અમારા સુધી પહોંચાડવા માટે તમને મારા પ્રણામ.