આજકાલ – યોગેશ પંડ્યા
શૂન્યતા જ્યાં વિસ્તરે છે આજકાલ,
દર્દ-ગમ ડૂસકાં ભરે છે આજકાલ.
એક તારી યાદનું વળગણ રહ્યું,
જે થકી આ દિલ ઠરે છે આજકાલ ?
વાયરો ફૂંકાય છે Romanceનો,
કોણ કોનાં દિલ હરે છે આજકાલ ?
કો’કની મીઠી નજરનું લક્ષ્ય છો,
કો’ક તારા પર મરે છે આજકાલ !
ભીંતને પણ ન્હોર વાગ્યા ઉમ્રના,
પોપડા કેવા ખરે છે આજકાલ !
શક્ય હો તો સાચવી લે કોઈ સ્મરણ,
કોણ સહારા વિણ તરે છે આજકાલ ?
– યોગેશ પંડ્યા
rajul b said,
June 29, 2012 @ 4:25 AM
શૂન્યતા એટલે કંઈજ અસ્તિત્વ ન હોવુ..ભેંકાર વેરાન..એવી એ શૂન્યતા વિસ્તરે ત્યારે બધુંજ ગળી જાય..
દર્દ-ગમ ડૂસકાં ભરે છે આજકાલ..
દર્દ પણ ખુલ્લા મનથી રડી શકતું નથી ..બસ છાનાં ડુસકાં ભરે છે..!!
સાચવેલા સ્મરણ અને એ સ્મરણનું વળગણ..સુંદર કલ્પન..
ભીંતને પણ ન્હોર વાગ્યા ઉમ્રના,
પોપડા કેવા ખરે છે આજકાલ !
ભીંત જેવી જડ,અચેત વસ્તુ પણ સમય આગળ લાચાર છે..
આહ્..
રાકેશ ઠક્કર, વાપી said,
June 29, 2012 @ 4:26 AM
સરસ રચના !
વાયરો ફૂંકાય છે Romanceનો,
કોણ કોનાં દિલ હરે છે આજકાલ ?
rajul b said,
June 29, 2012 @ 4:30 AM
ખાલીપણું તો એકલાથી ના થયું સહન,
પંખી નથી તો ડાળીનો હિસ્સો નમી ગયો.
-અંકિત ત્રિવેદી
Rina said,
June 29, 2012 @ 4:39 AM
શૂન્યતા જ્યાં વિસ્તરે છે આજકાલ,
દર્દ-ગમ ડૂસકાં ભરે છે આજકાલ.
ભીંતને પણ ન્હોર વાગ્યા ઉમ્રના,
પોપડા કેવા ખરે છે આજકાલ !
Beautiful
pragnaju said,
June 29, 2012 @ 8:39 AM
સુંદર ગઝલ
સરસ રાજુલનો રસાસ્વાદ
મક્તા
શક્ય હો તો સાચવી લે કોઈ સ્મરણ,
કોણ સહારા વિણ તરે છે આજકાલ ?
યાદ આપે
જેટલું કોઈ ગરજતું હોય છે, એટલું ક્યાં એ વરસતું હોય છે
કો’ક દિ આવી ચડે કોઈ સ્મરણ, કેટલી પીડા સરજતું હોય છ
એક પરપોટો હતો ફૂટી ગયો, કોઈનું ક્યાં કંઈ ઉપજતું હોય છે
જીવ નાદાની કરી લે છે કદી, મન બધી વાતે સમજતું હોય છે.
Maheshchandra Naik said,
June 30, 2012 @ 1:31 PM
સ્મરણની વાત જ અનોખી રીતે કહેવાય અને દર્દ વ્યક્ત કરવાની વ્યથા જે અનુભવે તે જ સમજી શકે……….