જીવની સન્મુખ મેં સ્થાપી દીધો,
મેં તને સાષ્ટાંગ આલાપી દીધો
મિત્રદક્ષિણામાં જમણા હાથનો-
અંગૂઠો કાપી તને આપી દીધો.
રમેશ પારેખ

રણ તો છે સૌનું સહિયારું – વિસ્મય લુહાર

અરધું તારું, અરધું મારું
આંખોમાં છે જે અંધારું

ભડભડ અગ્નિ બુઝાવું પણ
ભીની જ્વાળા શેં હું ઠારું ?

બાગ તમારો પોતાનો પણ
રણ તો છે સૌનું સહિયારું.

એક ગલીમાં ભરબપોરે
સૂરજ વરસાવે અંધારું !

શ્હેર થવાની સડકે દોડ્યું.
ધૂળ ધફોયું ગામ અમારું.

– વિસ્મય લુહાર

નવી જ કલ્પનસૃષ્ટિ લઈને આવેલી આ ગઝલ ધીરે ધીરે ખૂલે છે. માણસ સુખને personalize કરી શકે પણ દુ:ખ તો બધાનું universal જ રહેવાનું. આ વાતને કવિએ બહુ નજાકતથી કરી છે. સૂરજ તો ભલે ગમે તેટલો તપે, અમુક ગલીઓમાં તો કાયમ અંધારું જ રહેવાનું.

14 Comments »

  1. મોનલ said,

    October 5, 2009 @ 11:26 PM

    વાહ ધવલભાઈ! ખુબ સરસ!

  2. રાકેશ ઠક્કર , વાપી said,

    October 6, 2009 @ 12:06 AM

    સરસ રચના. આ શેર તો બહુ જ ગમ્યો.
    બાગ તમારો પોતાનો પણ
    રણ તો છે સૌનું સહિયારું.

  3. manharmody ('મન' પાલનપુરી) said,

    October 6, 2009 @ 1:31 AM

    ટૂંકી બહેરમાં સરસ નિરૂપણ.

  4. Kirtikant Purohit said,

    October 6, 2009 @ 2:46 AM

    વડ તેવા ટેટા. આદરણિય શ્રી કરસનદાસભાઇના સુપુત્ર અને પોતે પણ સરસ ગઝલકાર એવા વિસ્મયભાઇને અભિનંદન. અસ્મિતાપર્વમાં મળ્યા હતા તે યાદ તાજી થઇ.

  5. kanchankumari parmar said,

    October 6, 2009 @ 3:56 AM

    અંધારા ઉલે ચિ અમે અજવાળા પાથ્ રિયા ;ભાગે તમારે પુનમનો ચાદ અને આપિ અમને કાજળ ઘેરિ કાળિ કાળિ રાત……….

  6. pragnaju said,

    October 6, 2009 @ 7:16 AM

    નાનપણથી કહેતી કહેતા કે
    મારું તે મારું અને
    તારુ મારું સહીયારું
    આજે કાવ્ય સ્વરુપે માણી મઝા
    ભડભડ અગ્નિ બુઝાવું પણ
    ભીની જ્વાળા શેં હું ઠારું ?

    બાગ તમારો પોતાનો પણ
    રણ તો છે સૌનું સહિયારું.
    સુંદર

  7. શાહ પ્રવીણચંદ્ર કસ્તુરચંદ said,

    October 6, 2009 @ 7:59 AM

    કર son માથે ફર્યો નહીં કે અહો વિસ્મય !
    કરસન લુહાર,વિસ્મય લુહાર આ આશ્ચર્ય !

  8. Sandip said,

    October 6, 2009 @ 10:54 AM

    Superb !

    Beautiful !

  9. વિવેક said,

    October 7, 2009 @ 2:31 AM

    આખી ગઝલ સરસ થઈ છે…

    બાગ તમારો પોતાનો પણ
    રણ તો છે સૌનું સહિયારું.
    – આ શેર તો ખૂબ જ ગમ્યો…

    શ્હેર થવાની સડકે દોડ્યું.
    ધૂળ ધફોયું ગામ અમારું.
    – આ શેર પર સમરકંદો-બુખારા ઓવારી દેવાનું મન થાય છે…

  10. Pinki said,

    October 7, 2009 @ 5:52 AM

    શ્હેર થવાની સડકે દોડ્યું.
    ધૂળ ધફોયું ગામ અમારું.

    ખૂબ સરસ શેર !! મસ્ત ગઝલ… !! દિલસે દિલ તક….!!

  11. sudhir patel said,

    October 7, 2009 @ 8:46 PM

    સરસ મસ્ત ગઝલ!
    સુધીર પટેલ.

  12. Prabhulal Tataria"dhufari" said,

    October 8, 2009 @ 1:59 PM

    ભાઇશ્રી વિસ્મય લુહાર
    કોઇ સારા ટાંકણાથી પણ તમારા નામ સમાણી વિસ્મયમય રચના વાંચી ખુબ જ આનંદ થયો
    સદા આવા જ શિલ્પો રચતા રહો એવી અપેક્ષા સહ
    આભિનંદન

  13. sunil shah said,

    October 8, 2009 @ 11:40 PM

    અદભૂત…
    ટૂંકી બહેરમાં મઝાનું કોતરકામ થયું છે. અભિનંદન

  14. PRADIP SHETH BHAVNAGAR said,

    October 13, 2009 @ 9:04 AM

    સુંદર રચના…

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment