(શિરામણમાં) – ડૉ.મનોજ જોશી ‘મન’
ખુશીમાં હોય કે દુઃખમાં, નિરાશા કે વિમાસણમાં,
ખરો માણસ છે! આપે છે બીજાના નામ કારણમાં.
પડી’તી મોજ ખૂબાખૂબ જે આખી મથામણમાં,
ખરેખર સાચું કહું? એવી મજા આવી ન તારણમાં.
તમારી યાદ અમને અવનવા પકવાન પીરસે છે,
ડૂમા રોંઢે ને ડૂસકાં વાળુએ, આંસુ શિરામણમાં.
મિલનની પળમાં અમને એક પણ શબ્દો ન યાદ આવ્યા,
વિરહની પળમાં અમને જાળવે છે એ જ સમજણમાં.
ખબર નહિ કેમ જ્યાં ને ત્યાં એ નફરત ઓકતો રે’ છે!
બધાની જેમ એણે પણ પીધો છે પ્રેમ ધાવણમાં.
– ડૉ.મનોજ જોશી ‘મન’
મનુષ્યસ્વભાવની ખરી વિડંબના ઉજાગર કરતા મત્લાથી પ્રારંભાતી આ આખી ગઝલ મનભાવન છે. ખરી મજા મંઝિલ-પ્રાપ્તિમાં નહીં, પણ સફરમાં હોય છે એ વાતને સાવ અલગ અભિગમથી રજૂ કરતો બીજો મત્લા પણ સરસ. ત્રીજો શેર શિરમોર થયો છે. પ્રિયજનની યાદો આખો દિવસ રડાવવા સિવાય બીજું કશું જ કરતી નથી એ વાતને કવિએ જે રીતે રજૂ કરી છે, એ કાબિલે-દાદ છે. પહેલાં તો કવિ યાદો અવનવાં પકવાન પીરસે છે એમ કહીને વાતને વળ ચડાવે છે પણ પછી દિવસના ત્રણેય ભોજનમાં એ કયાં-કયાં પકવાન પીરસે છે એનો ઘટસ્ફોટ કરે છે ત્યાં કવિકર્મને સલામ ભરવાનું મન થઈ જાય. મિલન-વિરહ અને શબ્દોની જમાવટ કરતો શેર પણ એવો જ સશક્ત થયો છે.
ઈશ્વર ચૌધરી ઉડાન said,
February 3, 2022 @ 12:50 PM
વાહ, સાદ્યાંત સુંદર ગઝલ
Kajal kanjiya said,
February 3, 2022 @ 12:59 PM
ખરેખર ખૂબ સરસ ગઝલ….ત્રીજો શેર શિરમોર 👌👌🌷
Varij Luhar said,
February 3, 2022 @ 1:25 PM
વાહ .. સરસ ગઝલ
Poonam said,
February 3, 2022 @ 5:17 PM
ખુશીમાં હોય કે દુઃખમાં, નિરાશા કે વિમાસણમાં,
ખરો માણસ છે! આપે છે બીજાના નામ કારણમાં. વાહ !
– ડૉ.મનોજ જોશી ‘મન’ –
કિશોર બારોટ said,
February 3, 2022 @ 6:56 PM
બહુજ ઉમદા ગઝલ.
ડૉ.મનોજ જોશી 'મન' (જામનગર) said,
February 3, 2022 @ 8:32 PM
હ્રદયપૂર્વક આભાર… ડૉ. વિવેકભાઈ અને ટીમ લયસ્તરો…
તમામ ભાવકો અને મિત્રોનો પણ ખૂબ ખૂબ આભાર 🙏🏻
Aasifkhan aasir said,
February 4, 2022 @ 11:58 AM
વાહ
મસ્ત ગઝલ
હરીશ દાસાણી.મુંબઈ said,
February 4, 2022 @ 4:38 PM
દરેક શેર દાદ માગે એવો સરસ
ડૉ. માર્ગી દોશી said,
February 4, 2022 @ 5:47 PM
દરેકે દરેક શેરનાં કલ્પન…વાહ👌👌 શિરામણ, ધાવણ… ખૂબ સુંદર રજૂઆત છે..
જયેન્દ્ર ઠાકર said,
February 5, 2022 @ 1:29 AM
સરસ મઝની ગઝલ!
આસ્વાદમાં જેમ કહ્યું…ખરી મજા મંઝિલ-પ્રાપ્તિમાં નહીં, પણ સફરમાં હોય છે તેમ
છે આશામાં મધુર સુખ તે ત્રુપ્તિમાં કેમ છેના?
રે તોયે સહુ મનુજ ધરતાં ત્રુપ્તિની કેમ આશ?