(વાવ) – ધ્રુવ ભટ્ટ
ભોંયે ચીતરેલ બધા મારગને ચાતર્યા મેં દરિયામાં ઝંખી નહીં નાવ,
તળિયેથી મારામાં જાગતી થઈ છે એક વણજારે ગાળેલી વાવ
આંખમાં ઉજાગરા તો અવનીને હોય નથી સૂરજની રાત ક્યાંય થાતી
ચરણો તો કોક વાર થાકે રોકાય કાંઈ રોકી શકાય નહીં છાતી
અણજાણી વાટ ક્યાંક રણના મુકામ અને વગડાઓ બોલાવે આવ
રોમરોમ જાગતી થઈ છે એક વણજારે મારામાં ગાળેલી વાવ
મેં જ મને કોઈ દિવસ ભાળ્યો ન હોય એવી વાયકા સમાન મારું હોવું
મારામાં ક્યાંક એક આદમી વસે ને ક્યાંક રેતભરી આંધીનું ટોળું
વાદળ વરસે તો કહું વરસી પડો ને કોક માળો કરે તો કહું ગાવ
મારામાં રોમરોમ જાગતી થઈ છે કે એક વણજારે ગાળેલી વાવ
– ધ્રુવ ભટ્ટ
અલગારી રઝળપાટનું ગીત. જીવનમાં જેટલી શક્યતાઓ છે એ બધીને કોઈપણ સાધનસામગ્રી વિના નાણી લેવાની તૈયારી હોય તો છે…ક તળિયેથી વાવની મીઠાશ અને ભીનાશ જાગી ઊઠે છે. સૂરજ કદી આથમતો નથી ને શ્વાસની અનવરત આવ-જાના પ્રતાપે છાતીને કદી આરામ નથી એ વૈજ્ઞાનિક હકીકતો ગીતમાં કેવી રમણીયતાથી કવિએ વણી લીધી છે! બધા જ પ્રકારના તડકા-છાંયાનો સમાન સ્વીકાર હોય તો જ હોવું સાર્થક થાય. ક્યાંક આપણી અંદર શક્યતાઓ વસે છે તો ક્યાંક રણનું કોરાપણું. પણ જે જેમ આવે એને એમ આવવા દઈ-વાદળ વરસે તો ભીનાં થઈએ ને કોઈ ભીતર ઘર કરે તો ગમતાં ગીત ગાવા કહીએ ત્યારે જ રોમ-રોમ વાવની સાર્થકતાના દીવા પ્રગટે…
Neetin D Vyas said,
May 18, 2018 @ 1:58 AM
એક મદમસ્ત કાવ્ય વાંચવાની મજા પડી ગઈ. આવાં સુંદર પોસ્ટિંગ માટે “લયસ્તરો’ નો આભાર।
સુરેશ જાની said,
May 20, 2018 @ 9:16 PM
ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા….
ઉ.જો.
–
Beyond the East the sunrise, beyond the West the sea,
And East and West the wanderlust that will not let me be;
– Gerald Gould
https://www.goodreads.com/quotes/201836-beyond-the-east-the-sunrise-beyond-the-west-the-sea
સુરેશ જાની said,
May 20, 2018 @ 9:29 PM
ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા …
ઉ.જો.
———
“Beyond the East the sunrise, beyond the West the sea,
And East and West the wanderlust that will not let me be;
It works in me like madness, dear, to bid me say good-by!
For the seas call and the stars call, and oh, the call of the sky!
I know not where the white road runs, nor what the blue hills are,
But man can have the sun for friend, and for his guide a star;
And there’s no end of voyaging when once the voice is heard,
For the river calls and the road calls, and oh, the call of a bird!
Yonder the long horizon lies, and there by night and day
The old ships draw to home again, the young ships sail away;
And come I may, but go I must, and if men ask you why,
You may put the blame on the stars and the sun and the white road and the sky!”
― Gerald Gould