સુરતાના રંગે રમતાં… – ઊજમશી પરમાર
અમલ ચડે જો અસલ,
આતમો જઈ ચડતો આકાશે.
પરહરવાના પંથક એવા
પથરાતા પગતાશે.
મનમાં મગન થવાને
ખોલો દેહી તણા દરવાજા.
રત થાનારા રડ્યાખડ્યા,
ઝરડે અટવાતા ઝાઝા;
ઊતરે ભારો ભરમ તણો તો
હીંચો જઈ હળવાશે.
અધવચ ઊભા હડી કાઢતા
પોગ્યા જઈ પગપાળા.
આરત અસલી ધરાવનારા
બેઠાં બાંધી માળા;
સુરતા સંગે રમતાં રમતાં
ઝળહળ મારગ થાશે.
– ઊજમશી પરમાર
આંખથી નહીં, અંતરથી વાંચવાની વાત… સંસારના ભ્રમ ત્યાગીને, દુન્યવી ઉપાધિઓમાં અટવાયા કરવાને બદલે દેહના દરવાજા ખોલીને ‘અસલી’ અમલ કરી, સુરતા સાધીએ તો આતમરામ સાચા સરનામે પહોંચે…
(પરહરવું = ત્યાગ કરવો; પગતાશ = મોકળાશ; ઝરડું = (દુન્યવી) લફરાં; સુરતા = લગની, અંતર્વૃત્તિ)
Rajnikant Vyas said,
April 9, 2015 @ 3:55 AM
ગંગાસતીના અધ્યાત્મની છાંટ આ ભજન માં દેખાય છે.
yogesh shukla said,
April 9, 2015 @ 11:11 AM
બહુજ ઊંચા શબ્દો ભરી રચના ,
Harshad said,
April 12, 2015 @ 11:50 AM
Bhai VAH Kya BAAT HAI ! Bahut Khub.