એમ કોઈ બહાર રહીને આપણી ભીતર રહે,
જેમ ઊડતા પંખીનો પડછાયો ધરતી પર રહે.
આમ અંદર બ્હાર એકાકાર થઈ જાશે પછી,
શો ફરક કે કોઈ મારી બ્હાર કે ભીતર રહે.
મુકુલ ચોક્સી

બસ, બે ઘડી મળી… – વિવેક મનહર ટેલર


બે-ચાર શ્વાસની આ મને નાવડી મળી,
સાગર મળ્યો અફાટ ને બસ, બે ઘડી મળી. 

મારા ગયા પછીથી કદર આવડી મળી,
વાંચીને ગઝલો બોલ્યું કોઈ: “ફાંકડી મળી.”

આખી ઉમર પ્રતિક્ષા હતી એ ઘડી મળી,
સંવેદના સકળ મને જડ-શી ખડી મળી.

સંબંધમાં આ દિલ કશે આગળ ના જઈ શક્યું,
જે પણ ગલી મળી એ ઘણી સાંકડી મળી.

હૈયામાં તારા કેટલી ચીસો ભરી છે, શંખ ?
એક ફૂંક પાછી કેટલા પડઘા પડી મળી !

તું શ્વાસ થઈને મારી ભીતર શબ્દને અડી,
કાવ્યોને મારા જાણે પવન-પાવડી મળી.

ડૉ. વિવેક મનહર ટેલર

3 Comments »

  1. meena chheda said,

    April 21, 2006 @ 2:06 PM

    This post has been removed by the author.

  2. meena chheda said,

    April 21, 2006 @ 10:00 PM

    સંબંધમાં આ દિલ કશે આગળ ના જઈ શક્યું,
    જે પણ ગલી મળી એ ઘણી સાંકડી મળી.

    મિત્ર વિવેક,
    દર્દની હદ કદાચ અહીંથી જ શરુ થતી હશે….

  3. Jayshree said,

    July 4, 2006 @ 2:51 AM

    Nice one..!!
    Thanks…

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment