જતી વેળા – જવાહર બક્ષી
બરફનો પહાડ થઈ મારા પર વહી જાજે
હું ક્યાં કહું છું કે મારામાં ઓગળી જાજે
જો મૌન થઈને તું મારા હ્રદયમાં રહી ન શકે
તો આવ હોઠ સુધી … શબ્દ થઈ ઊડી જાજે
હું શ્વાસ શ્વાસનું સામીપ્ય ઝંખતોય નથી
હું ગૂંગળાઉં નહીં એ રીતે વહી જાજે
તૂટું તૂટું થઈ રહી છે સંબંધની ભેખડ
જવું જ હોય તો હમણાં જ નીકળી જાજે
જવું જ હોય તો રોકી શકે છે કોણ તને?
હું તો અહીં જ હઈશ, આવ તો મળી જાજે
-જવાહર બક્ષી
jigar said,
March 1, 2016 @ 9:16 AM
fabulous blog..stumbled across this site incidentally ; Superb ghazal by Bakshi ji.
“લયસ્તરો” : Great compilation of Gujarati literature !
Ketan Yajnik said,
March 2, 2016 @ 4:27 AM
એણે “બક્ષી ” યાદોની ગઝલ , એમાં તો તું વસી જાજે
kiran said,
March 2, 2016 @ 6:21 AM
બહુજ સરસ