આભમાં આઘા ભમો તો,
ગીધડાં ! બે પળ ખમો તો..
તાજું સગપણનું મરણ છે.
વિવેક મનહર ટેલર

ખબર છે તને ? – મુકુલ ચોક્સી

(ખાસ લયસ્તરો માટે મુકુલ ચોક્સીએ સ્વહસ્તે લખી આપેલી અપ્રગટ ગઝલ)

હૃદયને રસ્તે હું જન્મ્યો હતો, ખબર છે તને ?
રુદનને બદલે હું મલક્યો હતો, ખબર છે તને ?

હું તારી લટને કિનારે જ આવીને અટક્યો
ક્ષિતિજના ઢાળથી લપસ્યો હતો, ખબર છે તને ?

બિચારા ઈવ કે આદમને કંઈ ખબર ન્હોતી
પ્રણય મેં એમને શીખવ્યો હતો, ખબર છે તને ?

એ વર્ષોમાં તો રચાઈ નહોતી ભાષા છતાં,
હું બૂમ પાડીને બોલ્યો હતો, ખબર છે તને ?

સમયની શોધ થઈ તેની આગલી સાંજે
મેં ઇન્તજારને શોધ્યો હતો, ખબર છે તને ?

-મુકુલ ચોક્સી

આ ગઝલના છેલ્લા બે શે’ર મુક્તક તરીકે ખાસ્સા વખણાયા છે પરંતુ કદાચ એ મુક્તક લખતી વેળાએ કવિએ ભીતર કોઈ ખાલીપો વેઠ્યો હશે તેના ફળસ્વરૂપે આજે એ મુક્તકના પાયા ઉપર વરસો પછી આખી ગઝલની ઈમારત ચણાય ગઈ. ‘લયસ્તરો’ માટે આ અપ્રગટ તાજ્જી ગઝલ સ્વહસ્તે લખી આપવા બદલ મુકુલભાઈનો ખૂબ ખૂબ આભાર…

9 Comments »

  1. Jayshree said,

    September 15, 2007 @ 2:36 AM

    અરે…!! આ તો ફૂટી ગયેલું પેપર છે.. 🙂

    મેં મુકુલભાઇ પાસેથી જ આ રચના સાંભળી હતી…

    બિચારા ઈવ કે આદમને કંઈ ખબર ન્હોતી
    પ્રણય મેં એમને શીખવ્યો હતો, ખબર છે તને ?

    સમયની શોધ થઈ તેની આગલી સાંજે
    મેં ઇન્તજારને શોધ્યો હતો, ખબર છે તને ?

    આ બંને શેર ખૂબ ગમ્યા…!!

    અને એ ક્ષણ મને માણવા મળી, એ માટે તો મુકુલભાઇનો, અને સૌ મિત્રોનો આભાર માનું એટલો ઓછો છે.

  2. વિવેક said,

    September 15, 2007 @ 3:21 AM

    ફૂટી ગયેલું પેપર? હા… આ મહિનાના પહેલા અઠવાડિયે જયશ્રી સુરત આવી હતી ત્યારે રવિવારની એક સાંજે હૉટલ તાજમાં મુકુલ ચોક્સી, મેહુલ સુરતી, હું, જયશ્રી અને મારો મિત્ર મનીષ ચેવલી સપરિવાર બેઠા હતા ત્યારે મુકુલભાઈએ આ ગઝલ સંભળાવી હતી અને મેં લયસ્તરો માટે માંગી લીધી હતી. એ જ પ્રસંગે ‘તાજ’ના ગાયકે મુકુલ ચોક્સીએ વર્ષો પહેલાં “ઓન-ડિમાન્ડ” ઈન્સ્ટન્ટ લખી આપેલી એક હિંદી ગઝલ પણ સંભળાવી હતી, જેના શેર મુકુલભાઈ પોતે પણ ભૂલી ગયા હતા… આવતા શનિવારે હસ્તપ્રત શૃંખલામાં શક્ય થાય તો એ ગઝલ પણ મૂકીશ…

  3. Pinki said,

    September 15, 2007 @ 4:52 AM

    અંચઇ !! ફુટી ગયું પેપર !!

    મારા માટે તો નવુંનકોર જ છે.

    અને ખૂબ જ સરસ………….

    હૃદયને રસ્તે હું જન્મ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    રુદનને બદલે હું મલક્યો હતો, ખબર છે તને ?

    છેલ્લા બે શેર તો બહુ જ સરસ છે પણ
    પહેલો શેર – ઇમારતની ગુંબજ પણ શાનદાર જ છે ………
    દૂરથી પણ દેખાય એવી………….

  4. ધવલ said,

    September 15, 2007 @ 6:06 PM

    છેલ્લો શેર તો અદભૂત છે જ. ભાષા પહેલા બોલવાની અને સમય પહેલા ઈંતેજારની કલપના જ ઊંચી છે!

    બિચારા ઈવ કે આદમને કંઈ ખબર ન્હોતી
    પ્રણય મેં એમને શીખવ્યો હતો, ખબર છે તને ?

    એ ખુમારી પણ ગમી ગઈ !

  5. Bhavna Shukla said,

    September 16, 2007 @ 6:43 PM

    સમયની શોધ થઈ તેની આગલી સાંજે
    મેં ઇન્તજારને શોધ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    …………………………………………………
    અધધધ………… કેટલી નજાકતથી સમયની સાડાબારી સાંખવાની…
    હુ કે તમે બેખબર રહી શકીએ આ જોહુકમીથી?

  6. Urmi said,

    September 21, 2007 @ 7:51 PM

    ઓહ ગોડ…આટલી મસ્ત ગઝલ અને મેં આટલી મોડી જોઈ? 🙁

    જે જાતે લખીને ભૂલી પણ જાય એવા કવિને સો સો સલામ…

    આખી ગઝલમાંથી પસંદગીના માત્ર ૨-૩ શેર કાઢવા મારે માટે શક્ય જ નથી!
    (આખી ગઝલ ફરી અહીં પેસ્ટ કરી દઉં? 🙂 )

    અને આ “ખબર છે તને?” રદીફ તો મને બહુ જ ગમ્યો…!

    વિવેક-જયશ્રીની વાત સાંભળીને તો હું ય ‘તાજ’માં ફરી આવી… 😀

  7. pragnaju said,

    September 24, 2007 @ 9:32 AM

    દાદ આપવા યોગ્ય ગઝલને દાદ તો ઘણી મળી.બધા શેરો સારા હોય તો ઊર્મિની જેમ હું પેસ્ટ કરવાની લાગણી દબાવવા માંગતી નથી.
    હૃદયને રસ્તે હું જન્મ્યો હતો, ખબર છે તને ? રુદનને બદલે હું મલક્યો હતો, ખબર છે તને ?
    હું તારી લટને કિનારે જ આવીને અટક્યો ક્ષિતિજના ઢાળથી લપસ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    બિચારા ઈવ કે આદમને કંઈ ખબર ન્હોતી પ્રણય મેં એમને શીખવ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    એ વર્ષોમાં તો રચાઈ નહોતી ભાષા છતાં, હું બૂમ પાડીને બોલ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    સમયની શોધ થઈ તેની આગલી સાંજે મેં ઇન્તજારને શોધ્યો હતો, ખબર છે તને ?
    તાજના કે વગરતાજનાં ગાયકે ગાયલી ગઝલ બ્લોગમાં મૂકો તો ક્લીક કર્યુને કાનને રસ્તે માણીએ

  8. શબ્દો છે શ્વાસ મારા · Let us wet ourselves once again… said,

    October 6, 2007 @ 2:24 AM

    […] ‘પણ ત્યાં કેવી રીતે?’ નો પ્રશ્ન જેવો ઊગ્યો એવો જ આથમી પણ ગયો. ‘મહેફિલે-ખાસ’ વિભાગમાં મુકુલ ચોક્સીની ‘લયસ્તરો‘ પર સૌપ્રથમવાર પ્રગટ થયેલી અક્ષુણ્ણ ગઝલની સાથે મારી વેબ-સાઈટ પર પ્રગટ થયેલું આ ગીત… મારી બંને વેબ-સાઈટના કોઈ રસિક મિત્રે અમારા બંનેની કૃતિઓ ‘મુંબઈ સમાચાર’ને મોકલી આપી હશે… ‘સાભાર-પરત’ના કાગળિયાઓના વરસાદની વચ્ચે સાવ આમ અચાનક કોઈ કવિતા જ્યાં કદી મોકલી નથી, કે મોકલવાનું વિચાર્યું નથી ત્યાં વીજળીની માફક ચમકી આવે તો કેવો આનંદનો પ્રકાશ છવાઈ જાય ! બસ, એ ક્ષણાર્ધના અજવાળામાં આપ સૌનો પણ ફોટો પાડી લેવાની ઈચ્છા થઈ એટલે અગાઉથી જ આભાર માની લઈને આ આજની પૉસ્ટ… […]

  9. Angel Dholakia said,

    May 13, 2009 @ 1:52 AM

    આ તો મેં પણ વાચેલિ છે.ખબર છે તને?
    ખુબ સરસ.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment