પછી – માધવ રામાનુજ
દાદાના આંગણામાં કોળેલા આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન,
પરદેશી પંખીના ઊડ્યા મુકામ પછી માળામાં ફરક્યું વેરાન !
ખોળો વાળીને હજી રમતાં’તાં કાલ અહીં
સૈયરના દાવ નતા ઉતર્યા;
સૈયરના પકડીને હાથ ફર્યા ફેર-ફેર –
ફેર હજી એય ન’તા ઉતર્યા;
આમ પાનેતર પહેર્યું ને ઘૂંઘટમાં ડોકાયું
જોબનનું થનગનતું ગાન !
દાદાના આંગણામાં કોળેલા આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન.
આંગળીએ વળગેલાં સંભાર્યા બાળપણાં,
પોઢેલાં હાલરડાં જાગ્યાં;
કુંવારા દિવસોએ ચૉરીમાં આવીને
ભૂલી જવાના વેણ માગ્યાં !
પછી હૈયામાં, કાજળમાં, સેંથામાં સંતાતું
ચોરી ગયું રે કોઈ ભાન !
પરદેશી પંખીના ઊડ્યા મુકામ પછી માળામાં ફરક્યું વેરાન !
– માધવ રામાનુજ
ગુજરાતી ગીતોના ‘ટોપ ટેન’માં સહેજે સ્થાન પામે એટલું સરસ બન્યું છે આ ગીત. કન્યાવિદાયનો પ્રસંગ છે એટલે વિષાદની ઝાંય તો રહેવાની જ. ( સરખાવો – કન્યા-વિદાય ) પરંતુ અહીં કન્યામાંથી વિવાહિતા બનવાની વાતને વધારે અંગત દ્રષ્ટિકોણથી મૂકી છે. પછી હૈયામાં, કાજળમાં, સેંથામાં સંતાતું ચોરી ગયું રે કોઈ ભાન ! – કેટલી નાજુક પણ સચોટ પંક્તિ !
Dinesh Gajjar said,
March 23, 2007 @ 2:59 AM
Very nice thoughts…
Congratulations….
વિવેક said,
March 23, 2007 @ 8:59 AM
આ ગીત મારું પણ ખૂબ મનગમતું ગીત છે, પણ આ ‘ટોપ ટેન’વાળી વિભાવના કદી મગજમાં આવી જ ન્હોતી. સાચી વાત… આ ગીત ગુજરાતી ભાષાના સર્વકાલીન શ્રેષ્ઠ ગીતોમાં મોખરાનું સ્થાન ધરાવે છે… હવે જયશ્રી ‘ટહુકો.કોમ’ પર ક્યારે આ ટૌકો રેલાવે એની રાહ જોવી રહી…
UrmiSaagar said,
March 23, 2007 @ 9:21 PM
વાહ, ખુબ જ સુંદર ગીત છે! પહેલી જ વાર વાંચ્યું…
ખોળો વાળીને હજી રમતાં’તાં કાલ અહીં
સૈયરના દાવ નતા ઉતર્યા;
સૈયરના પકડીને હાથ ફર્યા ફેર-ફેર –
ફેર હજી એય ન’તા ઉતર્યા;
આ પંક્તિઓએ તો મને ગામનાં ફળિયામાં પહોંચાડીને ફેરફુદરડી રમતી કરી દીધી!
પણ…
કુંવારા દિવસોએ ચૉરીમાં આવીને
ભૂલી જવાના વેણ માગ્યાં !
પછી હૈયામાં, કાજળમાં, સેંથામાં સંતાતું
ચોરી ગયું રે કોઈ ભાન !
આ પંક્તિઓએ ફરી લાવીને મને અહીં જ પટકી દીધી!! 🙂
જયશ્રી, હવે આને જલ્દી સંભળાવજે!
Radhika said,
March 24, 2007 @ 1:44 AM
સદનસીબે ફાઈનઆર્ટસ ના અભ્યાસ દરમ્યાન શ્રી માધવરામાનુજ ને પ્રોફેસર તરીકે માણવાનુ સદભાગ્ય સાંપડયુ હતુ….. આટલુ ચોક્કસ કહી શકુ કે કળાનો ખજાનો કુદરતે એમનામા મન મુકી ને ભર્યો છે, પછી એ ચીત્રકળા હોય કે પછી લેખનકળા,,
તે સમયે તેમના દીકરી નેહા પણ આમારી સાથે જ હતા, અને શ્રી માધવરામાનુજ નો વારસો એક દીકરી તરીકે તેમણે સુંદર રીતે જાળવ્યો હતો…
કોલેજકાળ દરમ્યાન શ્રી માધવરામાનુજ ની આવી અલગ અલગ પ્રતીભાની ઝાંખી કરવાનો લ્હાવો મળ્યો છે….
આ ગીત કદાચ હસ્તાક્ષર મા સાંભળયુ છે…. નેહા ને ચોક્કસ પસંદ હશે
Neela Kadakia said,
March 25, 2007 @ 4:30 AM
દીકરીને વિદાય વેળાનું ગીત છે. હૃદય સ્પર્શી
mansi shah said,
March 27, 2007 @ 7:45 AM
આ ગીતથી આવુ જ ઍક સરસ ગીત યાદ આવ્યુ.
શ્રી જગદીષ જોશીનુ
કુચિ આપો બાઈજી, તમે કિયા પટારે મેલિ રે મારા મૈયરનિ શરણાઈ જી
JayShree said,
June 5, 2007 @ 4:16 PM
Listen the song here :
http://tahuko.com/?p=753