ઝીલનારો જોઈએ -દાન વાઘેલા
કોક તો પડકારનારો જોઈએ;
મોતને પણ મારનારો જોઈએ !
એ હિમાલયમાં રહે કે હાથમાં;
ભાગ્યને સમજાવનારો જોઈએ !
કાળજું કોરી અને રાખી શકું,
શબ્દ પણ કોરો કુંવારો જોઈએ !
સાવ કોરો પત્ર હું કયાં મોકલું ?
મોકલું તો વાંચનારો જોઈએ !
‘દાન’ તારી વાતમાં છે વીજળી;
મેઘ જેવો ઝીલનારો જોઈએ !
Abhijeet Pandya said,
August 29, 2010 @ 2:57 AM
ગઝલ છંદોબધ્ધ છે. રચના સુંદર છે. દાન વાઘેલા ભાવનગરના આગળ પડતાં ગઝલકારોમા સ્થાન ધરાવે છે.
ગઝલમાં એકમાત્ર ” કુંવારો ” કિફયામાં દોષ જોવા મળે છે. ગઝલના અન્ય શેરોના કાિફ્યાઑં જેવા કે
પડકારનારો , મારનારો , સમજાવનારો વગેરેમાં અંતમાં ” નારો ” ની પરંપરા જળવાતી જોવા મળે છે.
ગઝલના પ્રથમ શેરમાં ઉલા અને સાની િમસરામાં કાિફ્યાઓમાં અંતે “નારો ” થી કાિફ્યાઓ જળવાતા
જોવા મળે છે. ” કુંવારો ” કાિફ્યામાં અંતે ” વારો ” આવ્તું જોવા મળે છે. લયસ્તરોમાં મુકાતી દરેક ગઝલ
જો ગઝલશાસ્ત્રના િનયમોને ધ્યાનમાં રાખીને ચકાસીને મુકવામાં આવે તો છંદ રચના અથવા બીજી કોઇ
અન્ય ભુલો મળે જ નહીં એમ હું માનું છું. મારું સુચન જો ધ્યાન્માં લેવામાં આવે તો વાંચકોને ગઝલ માણવામાં વધુ
આનંદ મળી શકે એમ હું માનું છું.
અિભજીત પંડ્યા. ( ભાવનગર ).
bharat vinzuda said,
August 29, 2010 @ 7:22 AM
pathya pustako ma pan vividh prakar na dosho vali rachanao hoy chhe !
વિવેક said,
August 30, 2010 @ 12:37 AM
પ્રિય અભિજીત,
આપની બાજનજર તરફ મને શરૂથી જ પક્ષપાત રહ્યો છે. આપ આટલા વર્ષો પહેલાં મૂકાયેલી રચનાઓ પણ એક પછી એક ચકાસી રહ્યા છો એ જોઈ સગર્વ આનંદ થાય છે. હકીકતે તો આ ખજાનો છે જ ફંફોસવા માટે. પ્રસ્તુત ગઝલમાં જે કાફિયા દોષ આપે સૂચવ્યો છે એ બરાબર જ છે. પણ મને લાગે છે કે કવિએ પોતે પોતાની કાવ્યકૃતિ અંગે સાવચેત રહેવું જોઈએ.
લયસ્તરો પર મારા સિવાય લયસ્તરોના સ્થાપક ધવલ શાહ, અને એ ઉપરાંત બે નવા મિત્રો ઊર્મિ અને તીર્થેશ સંપાદક તરીકે કાર્ય કરે છે જેમાંથી હું અને મોના જ ગઝલશાસ્ત્ર વિશે થોડું ઘણું જ્ઞાન ધરાવીએ છીએ. સંસ્કૃત વૃત્તોની વાત કરીએ તો એમાં તો અમે બે પણ સાવ ‘ઝીરો’ છીએ.
અમારું મુખ્ય લક્ષ્ય કવિતાનો આત્મા કેવો છે એ તરફ રહે છે એટલે ગઝલમાં કેટલાક સ્વરૂપગત દોષ હોય તો પણ સારી કૃતિ ભાવક સાથે વહેંચવાની લાલચમાં એ જતા કરીએ છીએ….