મુક્તક – લાભશંકર દવે
એને સૃજનનો મોહ કંઈ લાગે ન એટલે,
આકાર આપીને એ નિરાકાર થઈ ગયો !
એણે ખુશી થઈને કરી સ્વર્ગની સજા,
હું પુણ્ય કમાઈને ગુનેગાર થઈ ગયો !
પ્રસંગોપાત જીવનમાં હસી લઉં છું, રડી લઉં છું,
અને આ જીવવા જેવું જીવન જાતે ઘડી લઉં છું.
મને શાબાશીના બે શબ્દ કહેનારા નથી મળતા,
તો હું પોતે જ હાથે પીઠ મારી થાબડી લઉં છું.
– લાભશંકર દવે
વિવેક said,
August 28, 2007 @ 3:17 AM
સુંદર મુક્તક… પોતાના હાથે પોતાની પીઠ થાબડવાની વાત ખૂબ ગમી…. હું તો કાયમ એ જ કરતો હોઉં છું… 😉