હસ્તમૈથુન – યોના વૉલાચ (અનુ.: વિવેક મનહર ટેલર)
તમે ફરી સૂઈ ગયા મિ. કોઈ નહીં સાથે
એના શૂન્ય દૃષ્ટિપાતને પ્યાર કરીને
અને એના ગેરહાજર શરીરને આલિંગીને.
તમારા પ્રેમીની આંખો એક અજાણ્યા કેન્દ્રને તાકે છે
જરાય તમારા તરફ નહીં તમારા પર નહીં
એ યુવાન છે અને પહેલેથી જ ખૂબ કડવો છે.
પ્રેમ જેણે ક્ષણભર માટે તમારા માંસને ભેદ્યું છે
તમારા શરીર અને આત્માને ગરમીથી ભરી દે છે
તમારા વાળના છેડાથી લઈને તમારા આંતરિક અવયવો સુધી,
તમને ફરી મિ. કોઈ નહીં સાથે છોડીને
જે શૂન્ય હાથ વડે પસવારે છે તમારા શરીરને
જે પ્રતિક્રિયા આપે છે શૂન્ય લાગણી શૂન્ય હાવભાવ
શૂન્ય ઉષ્મા વડે દરેક સ્પર્શ પર –
તમે તમારા યુવા પ્રેમીને આ કવિતા બતાવો છો
એ ગુસ્સા સાથે પ્રતિક્રિયા આપે છે અને કહે છે કે એ ખરાબ છે
અને કવિતા છે જ નહીં અને પીઠ ફેરવી લે છે,
કદાચ એ વિચારે છે કે એ કોઈ નહીં છે,
તમે કોઈ નહીંને ઠંડી નજરે જુઓ છો
અને વચન આપો છો એને ફરીથી સાંજે મળવાનું
એ ચોક્કસ જ પાછો ફરશે, એ આત્મિક મૃત્યુ છે
એ ઠંડોગાર દૃષ્ટિપાત કરે છે
અને તમને સધિયારો આપે છે રાહ જોતો ઝાલવાની દરેક લાગણીને
હવામાં થઈને, એને ફેરવી દેવાની સંપૂર્ણ ખાલીપામાં શૂન્યતામાં.
એ જૂના ગીતોમાંથી પ્રગટ થાય છે અને એ
એમના નાયકોમાંથી જ એક છે, વળી એનું સૌંદર્ય
પણ એવું છે, એ આશ્ચર્યકારક નામોમાંનું એક છે
જે ખોવાઈ ગયું છે ભયભીત બેચેન
અસ્તિત્વમાં સમાજના ગર્ભમાં,
એ ફરીથી જન્મશે અને તમને પ્રેમ કરશે
દરરોજ સવારે જેમ કરવો જોઈએ જેમ એ સક્ષમ છે,
અને તમે ફરીથી મિ. કોઈ નહીંને તાબે થઈ જશો
કપરી ક્ષણોમાં એ તમારી આંગળીઓ ઠીજવી નંખશે
તમને પસવારતો નાનાવિધ લાલસાઓથી,
પણ કવિતાઓ તો માત્ર પ્રવિધિ છે
જીવનના વર્ષો દરમિયાન પ્રાપ્ત થયેલી
નાયક દરેક કાવ્યસ્વરૂપમાં જીવંત રહેશે
ત્રીજા પુરુષ તરીકે, અથવા પ્રથમ અથવા બીજા,
તમે એની જનેતા છો એનું પાલનપોષણ કરો
એને પાછો આપો એનો વિશ્વાસ એની શ્રદ્ધા ખુદમાં
કેમકે પ્રેમનું ફળ તો અલ્પજીવી છે
કદાચ આના જેવી કવિતાના ફળો કરતાંય વધારે.
– યોના વૉલાચ
(અંગ્રેજી પરથી અનુ.: વિવેક મનહર ટેલર)
હસ્તમૈથુન. સેક્સનો એક એવો પ્રકાર જે સૌથી સરળ છે, કાયમ હાથવગો છે, હાનિરહિત છે, સો ટકા સ્વાવલંબી છે અને અંદરખાનેથી સાર્વત્રિક અને સર્વસ્વીકૃત છે… જી હા, ૯૨-૯૭ ટકા પુરુષો અને ૬૨થી ૮૦ ટકા સ્ત્રીઓ જીવનમાં હસ્તમૈથુન કરે જ છે પણ એના વિશે વાતો કરવામાં આપણે સૌ મહત્તમ શરમ-સંકોચ તથા અસ્વસ્થતા અનુભવીએ છીએ. એક સ્ત્રી નામે યોના વૉલાચ હસ્તમૈથુન જેવા લગભગ અસ્પૃશ્ય વિષય પર ખુલીને જે વાત કરે છે એ વાંચીને આપણો સમાજ ક્યાં તો પથ્થર જેવું મૌન ધારી લેશે અથવા થૂ..થૂ કરશે.. મન મોકળું રાખી શકાય તો આ કવિતા નિજાનંદની ચરમસીમાનું ઉત્કૃષ્ટ શિખર છે…
પ્રસ્તુત રચનાના વિશદ આસ્વાદ માટે ફેસબુક પર પધારવા નમ્ર ગુજારિશ છે…
મૂળે હિબ્રૂ ભાષામાં લખેલી આ કવિતાનો અંગ્રેજી તરજૂમો કવયિત્રીએ જાતે જ કર્યો છે.
Indravadan g vyas said,
August 20, 2018 @ 8:27 AM
કવિતાનું શિર્શક “હસ્તમૈથુન્” શબ્દ કાયમ સાવ અસ્પ્રુશ્ય રહ્યો છે !અરે આ કવિતા ઉપર ટિપ્પણી કરવી પણ દુહ્સાહસ કરવા જેવુ મને લાગ્યું. વિવેક્ભાઈની હિમ્મત ને દાદ આપું તો તે અસ્થાને નહીં ગણાય.કવિતાની પ્રત્યેક કડી એક આગવી સમઝ માગે તેવું લાલીત્ય ધરાવે છે.અદ્ભુત અનુભુતી થઈ. વિવેકભાઈ ને અભિનંદન !
વિવેક said,
August 20, 2018 @ 8:53 AM
કવિતા પર ટિપ્પણી કરવી સાચે જ મિત્રોને દુસ્સાહસ જ લાગ્યું લાગે છે… આપના પ્રોત્સાહક પ્રતિભાવ બદલ આપનો ખૂબ ખૂબ આભાર…
Jay Thakar said,
August 24, 2018 @ 12:31 PM
Here is the English version. Original was in Hebrew.
MASTURBATION
You slept again with Mr. No Man
loved his empty glance
and hugged his absent body.
The eyes of your lover look toward a foreign point
not exactly at you not on you,
he’s young and already so bitter.
The love that penetrated your flesh for an instant
fills your body and soul with heat
from the tips of your hair to your inner organs,
leaving you again with Mr. No Man
stroking with no hand your body
that responds with no emotion no expression
no heat on each stroke –
You showed the poem to your young lover
he responds with rage and says that it’s bad
and no poem at all and turns his back,
perhaps he thinks that he’s no man,
does he think that he’s no man?
doesn’t understand poetry, with feeling
demands too much, hours,
when five minutes of love would suffice
to fill an entire day with the heat required,
no man chills your emotions freezes
your body, the chill spreads through your limbs
freezing your cheeks and sending a nervous shudder
from the curve of a cheek to the opposite eye and extinguishing
the bud of emotion and sending the taste of pain
to the gullet to different parts of the neck and to the back.
You explain to your lover the meaning of the time of
love, five minutes are like hours
five hours even, there are all kinds, it’s worth it
to use all possible times whenever
for it’s impossible before work in the morning
to love three hours you have to warm up and that’s it
he catches on fast and tries but is disappointed
it doesn’t seem nice to him so fast
he wants it more plentiful than it is,
but he’s smart and there’s a chance an opportunity
like this might not return in his short lifetime
you have to change your ideas a little and adjust to the situation,
but again he’s alone with himself and with you
and demands the strength of a night in a brief morning.
You send a cold look to no man
and promise to meet him again in the evening
for sure he’ll return, he is spiritual death
he gives the coldest look
and stands by you waiting to catch each feeling
through the air, to turn it into complete emptiness into nothingness.
You studied your lover’s look
his dark eyes two berries
that threaten to send a glance as soft
as the memory of the taste of grapes, looking in terror
and more than this blind nerves
that endanger
the soft shoots of feeling and love.
Will he go crazy you ask, will he lose,
the wind’s movement over his face marks
tracks that you expertly decipher,
you give voice to cheerful sounds
of stretching, he cooperates for a moment sends a smile
and you turn him inward with self-love
bring him out and stare at him as at a jewel,
he emerges from the old songs and he
is one of their heroes, also his beauty
is such, he is one of the wondrous names
so lost in the frightened anxious
being in the womb of society,
he will be born out of there even more monstrous
be born anew and will love you
each morning as it should be as he is able,
he will get used to your prostitution whose source is internal
and logical otherwise it wouldn’t emerge
and its decency according to each honorable homely understanding
that distinguishes between what and how when and where,
and his love will wear less dead forms,
and you will surrender again to Mr. No Man
in the difficult moments he will freeze your fingers
stroking yourself with different desires,
but poems are just a technicality
acquired during years of living
the hero will live in every poetic form
as third person or first or second,
he will understand this also
will live as first person, second or third
the impression he makes is mainly that he
lives as third person with himself
speaks about himself as about he as about someone you’ve tired of,
speaks separates between himself and his sex
speaks about himself as about he and not about these his emotions
that’s someone else altogether the other
of whom he is jealous of whom he will be afraid,
sex that’s him, he gives it to him
you are his mother bring him up
give him back his confidence his faith in himself
you meet with Mr. No Man and learn about
other people about the other he
even though the he could be all kinds of natures
you join his separated sex to himself
it I feel it I sense it,
I my body my soul myself and flesh myself,
he will be cultivated will love operas and emotions,
will generalize with more ease about others of his kind,
because the fruit of love is short lived
even more than the fruits of a poem like this.