જિંદગી કશકોલ લઈ ઉભી છે
મૂકવા જેવું કશું પણ નથી
-ટેરેન્સ જાની ‘સાહેબ’

પરમ આનંદ – હેયડન કરુથ

વર્ષો સુધી માત્ર મૈથુનમાં હતો અને મને
એનાથી વધારે ખબરેય નહોતી
                               ક્ષણિક
                                       પળ
માંડ એકાદ કે બે
જાતમાંથી બહાર નીકળી જવાની
                                       કે
સંગીતમાં જરા લાંબો ટકતો અને હું
ઉત્કૃષ્ટ વેદના-વલોણા
સૂરોથી ભર્યો ભર્યો 
                                       ને
આજે ય એટલો જ
ક્ષણિક અને અસ્પષ્ટ
બેઠો છું હું મારી ફાટલી ખુરશીમાં
શિયાળાની રાત્રે તાપણાંની બાજુમાં બહાર છે બરફ ને પવન
સૂસવાટા કરતો અને હું વિચારું છું
આખાય જગતમાં શાંતિ
                            શાંતિ
બધાય સુખી અને હૂંફાળા
એ અગાધ પીડાનું શમન 
                            ક્ષણ આ
તેજસ્વી અનુપમ આનંદની.

– હેયડન કરુથ
(અનુ. ધવલ શાહ)

પરમ આનંદ એટલે શું? – એનો જવાબ આ કવિતા છે. પરમ આનંદની ત્રણ અનુભૂતિઓ કવિ વર્ણવે છે.

પહેલી તે મૈથુનની ક્ષણ. એ પરમ આનંદની માત્ર ક્ષણિક અનુભૂતિ છે પણ અગત્યની વાત એ છે કે એ ક્ષણ માટે માણસ પોતાની જાતમાંથી બહર નીકળી જાય છે. બીજી અનુભૂતિ છે સંગીત. વેદનારંજીત સૂર જ્યારે હૈયાને વલોવી નાખે છે એ ક્ષણે કવિ પરમ આનંદ અનુભવે છે. આ આનંદ થોડો વધારે ટકે છે.

ત્રીજી અનુભૂતિ તદ્દન અલગ જાતની જાતની છે. કવિ શિયાળાની રાત્રે તાપણાની બાજુમાં બેઠા છે. એ વખતે કવિને એ હૂંફાળી, શાતાભરી ક્ષણ આખા વિશ્વમાં વિસ્તરતી અનુભવાય છે. આ ક્ષણે આનંદ ‘સ્વ’માંથી નીકળીને ‘સર્વ’ સુધી વિસ્તરે છે. આખી દુનિયાને શાતા થઈ છે એવું લાગે છે. એ ક્ષણે કવિને (જગતમાં રહેલી વિસંવાદિતાની) અગાધ પીડા શમતી લાગે છે. અને એનામાંથી પ્રગટે છે – તેજસ્વી અનુપમ આનંદ. જેમા આખુ વિશ્વ ભાગીદાર થઈ જાય એ પરમ આનંદની ક્ષણને જતા રહેવાનું કોઈ કારણ જ રહેતું નથી !

કરુથે નાના ગામમાં કુદરતના ખોળે નેકી અને મહેનતનું જીવન પસંદ કરેલું. પાછલી વયે જ્યારે એમની કવિતાને અનેક ઈનામો મળ્યા ત્યારે પણ એ જરાય બદલાયા નહોતા.

*  * *

Ecstasy by Hayden Carruth

For years it was in sex and I thought
this was the most of it
            so brief
                    a moment
or two of transport out of oneself
                    or
in music which lasted longer and filled me
with the exquisite wrenching agony
of the blues
        and now it is equally
transitory and obscure as I sit in my broken
chair that the cats have shredded
by the stove on a winter night with wind and snow
howling outside and I imagine
the whole world at peace
                at peace
and everyone comfortable and warm
the great pain assuaged
                    a moment
of the most shining and singular gratification.

3 Comments »

  1. perpoto said,

    January 7, 2014 @ 9:48 PM

    જે પરમ આનંદ અનુભવી ગયો છે તેને પછી ,ભલા શું બદલાવાનુ હોય….

  2. Maheshchandra Naik (Canada) said,

    January 8, 2014 @ 7:52 PM

    સરસ ભાવાનુવાદ ……………..

  3. તીર્થેશ said,

    January 9, 2014 @ 12:37 AM

    વાહ………

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment