ગમ્મે તેવું મોટું હો પણ,
નામ વગરની હોય નનામી.
અંકિત ત્રિવેદી

જોઈ રહીએ – મનોજ ખંડેરિયા

નેતરનાં વન જેવા પાંખા પરોઢિયામાં
વીખરાતી રાત જોઈ રહીએ
અમે વીખરાતી વાત જોઈ રહીએ

પાંખોની જેમ મારી નીંદરા ફફડે ને
ખરે પીછાં અજવાળામાં ભૂખરાં
ઝાલું ન ઝાલું ત્યાં વહી જાતા આંખમાંથી
સપને મઢેલ ઓલ્યા ડુંગરા

છેલ્લું મહેકીને ખરે રાતરાણી ફૂલ
ખર્યા ફૂલની બિછાત જોઈ રહીએ
અમે વીખરાતી રાત જોઈ રહીએ

તોરણનાં આભલામાં તડકો પડે
મારી એકલતા ઝગમગવા લાગતી
ખાલી હથેળિયુંમાં મોતી ઝીલ્યાની યાદ
બાવળની શૂળ બની વાગતી

ઝંખનાને તીર અમે સરવરનાં દર્પણમાં
ડહોળાતી જાત જોઈ રહીએ
અમે વીખરાતી વાત જોઈ રહીએ

– મનોજ ખંડેરિયા

 

‘મેરા નામ જોકર’નું ગીત યાદ આવી જાય –

” મુઝકો રુલા રુલા દિયા જાતી હુઈ બહાર ને……”

2 Comments »

  1. pragnajuvyas said,

    March 8, 2021 @ 11:11 AM

    ખૂબ જાણીતું ગીત
    જ્યારે માણીએ ત્યારે નવા ભાવ આવે
    ઝંખનાને તીર અમે સરવરનાં દર્પણમાં
    ડહોળાતી જાત જોઈ રહીએ
    અમે વીખરાતી વાત જોઈ રહીએ
    વાહ્

  2. Preeti Purohit said,

    March 14, 2021 @ 1:42 AM

    ખુબ જ સુન્દર ગીત..

    તોરણનાં આભલામાં તડકો પડે
    મારી એકલતા ઝગમગવા લાગતી
    ખાલી હથેળિયુંમાં મોતી ઝીલ્યાની યાદ
    બાવળની શૂળ બની વાગતી

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment