રેલાઈ આવતી છોને બધી ખારાશ પૃથ્વીની,
સિન્ધુના ઉરમાં તો ઉઠશે અમી-વાદળી !
પૂજાલાલ

ગઝલ – ‘સાદિક’ મન્સૂરી

જીંદગી અર્પી છે એણે માણવા જેવી મને,
તે છતાં લાગે છે એ તો ઝાંઝવા જેવી મને.

દર્દ પળ માટે મને આપ્યું છે એણે પ્યારથી,
લાગી એ દ્રષ્ટિ  કૃપાની મહાલ્વા જેવી મને.

જીંદગીભર આપણાઓએ દુ:ખો આપ્યા છતાં
લાગી સુખ-સોગાત સૌને આપવા જેવી મને.

પ્રેમની વાણી થકી જીતાય છે દુનિયા બધી,
વાત લાગી સત્ય ગાંઠે બાંધવા જેવી મને.

સત્ય કેરી લાગણીને ચાહતોમાં ફેરવી
એ હૃદય-ચક્ષુમાં લાગે આંજવા જેવી મને.

કોણ જાણે દિલ ન લાગે કેમ આ દુનિયા મહીં,
લાગતી દુનિયા નથી બસ લાગવા જેવી મને.

જૂઠ ને પ્રપંચને દુનિયા વરી છે આજકાલ,
લાગે આ દુનિયા તો ‘સાદિક’ ત્યાગવા જેવી મને.

– ‘સાદિક’ મન્સૂરી

પ્રેમની વાણી અને હૃદય-ચક્ષુવાળો શેર જરા વધુ ગમી ગયા…

3 Comments »

  1. ધવલ said,

    March 2, 2012 @ 4:24 PM

    પ્રેમની વાણી થકી જીતાય છે દુનિયા બધી,
    વાત લાગી સત્ય ગાંઠે બાંધવા જેવી મને.

    – સરસ !

  2. pragnaju said,

    March 7, 2012 @ 3:02 AM

    આ શેરો વધુ ગમ્યા
    પ્રેમની વાણી થકી જીતાય છે દુનિયા બધી,
    વાત લાગી સત્ય ગાંઠે બાંધવા જેવી મને.

    સત્ય કેરી લાગણીને ચાહતોમાં ફેરવી
    એ હૃદય-ચક્ષુમાં લાગે આંજવા જેવી મને

  3. વિવેક said,

    March 7, 2012 @ 6:39 AM

    સુંદર રચના!

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment