અછાંદસ- અહમદ અલી સઈદ – અનુ. સુરેશ દલાલ
મારી આંખો થાકી ગઈ છે, ત્રાસી ગઈ છે દિવસોથી
દિવસો ન હોય તોપણ તોબા-તોબા પોકારી ગઈ છે
છતાંય મારે શું બાકોરાં પાડવાનાં છે
અને દીવાલ પછી દીવાલની આરપાર નીકળવાનું છે
દિવસોની, કોઈ બીજા દિવસની શોધમાં ?
ત્યાં છે ખરો ? છે ખરો ત્યાં કોઈ બીજો દિવસ ?
નાનકડા કાવ્યમાં શું અદભૂત અર્થગાંભીર્ય ભર્યું છે ! જાણકારો કહે છે કે બ્રહ્મની અનુભૂતિ અવર્ણનીય હોય છે. મહાવીરસ્વામીને કોઈએ પૂછ્યું કે સાધનને અંતે શું હોય છે ? નિર્વાણનો અનુભવ વર્ણવો. – મહાવીરે મૌન રાખી પ્રશ્ન કરનાર સામે જોયા કર્યું….જિજ્ઞાસુ કંઈ સમજ્યો નહિ. તેણે ફરીથી પૂછ્યું…’ ભગવન, નિર્વાણ અવસ્થામાં શાશ્વત શાંતિ હોય છે એ વાત સાચી ?’ ભગવાને જવાબ આપ્યો-‘ હા, કદાચ હોય પણ ખરી ….’ – આટલું બોલી તેઓ મૌન થઇ ગયા……. બસ આ જ રીતે કલ્પના કરવાથી કે તર્ક લડાવવાથી કશું વળવાનું નથી. માર્ગ એટલો છેતરામણો છે કે સંશય થવો સ્વાભાવિક છે. તીવ્ર જીજ્ઞાસા અને નિતાંત સભાનપણું – આ બે જ ચાલકબળની મદદથી મંઝિલે પહોંચવાનું છે.
praheladprajapatidbhai said,
January 17, 2012 @ 8:11 AM
દીવાલ પછી દીવાલની આરપાર નીકળવાનું છે
સરસ્
ધવલ said,
January 17, 2012 @ 9:04 AM
ત્યાં છે ખરો ? છે ખરો ત્યાં કોઈ બીજો દિવસ ?
– સરસ !
himanshu patel said,
January 17, 2012 @ 1:20 PM
કવિતા અને નીચે વિવરણ બન્ને ખૂબ રસમય રહ્યાં, કદાચ એક અંધકારથી બિજા અંધકાર તરફ ગિતિ કરાતા અસ્તિત્વ વિશે આ પ્રશ્ન બળકટ છે જે એના પુનરાવર્તનથી ઉદભવે છે.
ત્યાં છે ખરો ? છે ખરો ત્યાં કોઈ બીજો દિવસ ?
વિવેક said,
January 19, 2012 @ 8:38 AM
સુંદર રચના અને બળકટ સમજૂતી…
સાચો જ્ઞાની જ જિજ્ઞાસુના પ્રશ્નની સામે મૌન અથવા ‘કદાચ’ની શક્યતા મૂકી શકે… અર્ધદગ્ધ હોય એ હંમેશા જવાબ આપવાની ચેષ્ટા કરવાનો જ…
pragnaju said,
January 19, 2012 @ 12:15 PM
સુંદર રચના
સરસ સમજુતિ