પહેલાં એ ચકાસો – સુનીલ શાહ
વૃક્ષની આજે નીયત શાને તપાસો,
કે, તમે તડકે ધરી જોયો છે વાંસો ?
મેઘની આવી રહી છે લ્યો સવારી,
વીજરૂપે મોકલે છે આભ જાસો.
આ તિરાડો ભીંતની કે ભીતરી છે ?
પોપડા ખરતાં પહેલાં એ ચકાસો.
ભાગ્યને મારા ચકાસી લઉં સતત હું,
રોજ એની બાજુ ફેંકું એક પાસો.
એકથી બીજા સુધી પહોંચી શક્યા નહિ,
દોસ્ત, કોને કોણ દે એનો ખુલાસો ?
છત જવાની રોજ બનતી હોય ઘટના,
પણ તમે ત્યાં જઈને દીધો છે દિલાસો ?
-સુનીલ શાહ
કવિતા ક્યાંથી આવે છે? દૈવલોકમાંથી? કે પછી કોઈ ગેબી અગોચર મનોભૂમિમાંથી? કવિતા તો દોસ્તો, આપણી આસપાસથી જ આવતી હોય છે. આપણી પોતાની જિંદગીમાંથી જ. જે સૂર્ય, તડકા અને વૃક્ષને આપણે રોજ જોઈએ છીએ, ક્યારેક જેની નીચે છાંયડામાં બેસીને આરામ પણ કર્યો છે એ જ વૃક્ષ,તડકાને જોઈને કવિ ક્યારેક એવી વાત કરી બેસે કે આપણને કવિતા કેવી રીતે જન્મે છે એ વાતનું ગહન આશ્ચર્ય ઉપજે. સુનીલ શાહની આ ગઝલના બધા જ શેર સંતર્પક અને ધ્યાનાર્હ થયા છે પણ મારું મન તો મત્લાના શેર પર જ સમરકંદો-બુખારા ઓવારી બેઠા છે. ‘ જેણે કદી પાપ ન કર્યું હોય એ પહેલો પથ્થર મારે’ની ઈશુ-પંક્તિ ગઝલના પહેલાં શેરમાં કેવી પ્રવાહિતાથી ઉતરી આવી છે !
ડૉ.મહેશ રાવલ said,
November 12, 2009 @ 1:42 AM
આપણી આસપાસની જ વાત લઈને આવેલી આ કવિતા,ખરેખર તો આપણા બધાના ‘કાન પકડાવવાની ‘ વાત લઈને આવી છે!
જે રીતે આખી વાતની ગુંથણી થઈ છે સરાહનીય કામ થયું છે.
-અભિનંદન.
pragnaju said,
November 12, 2009 @ 4:22 AM
આ તિરાડો ભીંતની કે ભીતરી છે ?
પોપડા ખરતાં પહેલાં એ ચકાસો.
સહેજે ગમી જાય તેવી પંક્તીઓ તેમના હૈયાની આત્મલક્ષી ભાષાને પોતીકા અવાજમાં અંશત રૂપાંતરિત કરી શક્યા છે કે ક્યારેક એમના પાત્રોનાં ચૈતસિક આયામો સાથે, આંતર-બાહ્ય ગતિ, આવેગ સાથે સમરસ થવા એ વાંચકના ભાવક ચિત્તમાં સંવેદન કંપીત કરી શક્યા છે
Mukund Joshi said,
November 12, 2009 @ 4:43 AM
બહુ સરસ ગઝલ!
આ તિરાડો ભીંતની કે ભીતરી છે ?
પોપડા ખરતાં પહેલાં એ ચકાસો….. બહુ
ગમી.
કવિતા મૌર્ય said,
November 12, 2009 @ 5:07 AM
સુંદર ગઝલ !
Pinki said,
November 12, 2009 @ 7:47 AM
બહુ જ સરસ !
તેમની સર્વશ્રેષ્ઠ ગઝલ !!
Pancham Shukla said,
November 12, 2009 @ 10:24 AM
સુંદર ગઝલ. વારંવાર માણવી ગમે એવી.
મત્લાની વાત-
વૃક્ષ અવિરત ટાઢ તડકો ઝીલી પશુ પંખીને છાયા અને આશરો આપે છે. આપણે છાયાઆશ્રિતો વૃક્ષની છાયા વિષે કંઈ પણ કહેતા/વિચારતા પહેલા આપણો બરડો ખુલ્લો કરી તડકાનો થોડો ચરચરાટ તો વેઠીએ!
kirankumar chauhan said,
November 12, 2009 @ 11:35 AM
બહુ જ સરસ ગઝલ.
BB said,
November 12, 2009 @ 12:25 PM
સુન્દર રચના .
sudhir patel said,
November 12, 2009 @ 7:38 PM
ખૂબ જ સુંદર ગઝલ! મત્લા અને છેલ્લો શે’ર બન્ને વિશેષ ગમ્યાં.
સુનીલભાઈને અભિનંદન!
એમના બ્લોગ પર આ ગઝલ માણી હતી.
સુધીર પટેલ.
kanchankumari parmar said,
November 13, 2009 @ 6:43 AM
રુંવે રુંવે પડેલા ઘાવ ને ચકાશુ છુ કે દિધા હશે કોણે આટ્લા પ્રેમ થિ તે તપાશુ છુ………
સુનીલ શાહ said,
November 13, 2009 @ 9:15 AM
મારી ગઝલ વિશે અહીં પ્રતિભાવો આપનારા સી વડીલો–મિત્રોનો હૃદયથી આભાર.
કવિમિત્ર ડૉ. વિવેકભાઈનો વિશેષ આભાર..