ज़रा सी बात – ख़ातिर ग़ज़नवी
गो ज़रा सी बात पर बरसों के याराने गए
लेकिन इतना तो हुआ कुछ लोग पहचाने गए
ભલેને નાનકડી વાત પર વર્ષોની યારી તૂટી ગઈ….કમસેકમ એટલું તો થયું કે કેટલાક ચહેરા બેનકાબ થઈ ગયા…
ભાષા સરળ છે, પણ અનુભૂતિ હૃદયદ્રાવક છે.
गर्मी-ए-महफ़िल फ़क़त इक नारा-ए-मस्ताना है
और वो ख़ुश हैं कि इस महफ़िल से दीवाने गए
મહેફિલની હૂંફની વાતો માત્ર દિલ બહેલાવવા માટે છે, એ તો રાજીના રેડ છે કે આ મહેફિલથી એક પાગલ ચાલ્યો ગયો…. અહીં ‘દીવાને’ બહુવચન કદાચ છંદ સાચવવા વપરાયું લાગે છે.
मैं इसे शोहरत कहूँ या अपनी रुस्वाई कहूँ
मुझ से पहले उस गली में मेरे अफ़्साने गए
હું એને મારી ખ્યાતનામી કહું કે મારી બદનામી કહું ?- મારા પહેલા એ ગલીમાં મારી કિંવદતિ [ અહીં આ શબ્દ અફ્વાના અર્થમાં વપરાયો લાગે છે ] પહોંચી ગઈ ! અર્થાત હરીફોએ એના કાન ભંભેરવામાં કશી મણા નો’તી રાખી.
वहशतें कुछ इस तरह अपना मुक़द्दर बन गईं
हम जहाँ पहुँचे हमारे साथ वीराने गए
દીવાનગી કૈક એવી રીતે મારી તકદીર બની ગઈ કે હું જ્યાં પહોંચું ત્યાં બરબાદી મારી સાથે જ આવી….જાણે તે મારો પડછાયો ન હોય !
यूँ तो वो मेरी रग-ए-जाँ से भी थे नज़दीक-तर
आँसुओं की धुँद में लेकिन न पहचाने गए
આમ તો તેઓ મારી ધોરીનસથી પણ મારી કરીબ હતા, પણ આંસુઓના પડળ હેઠળ ઓળખાયા જ નહીં… અહીં શાયર એમ ઈશારો કરે છે કે હું લાગણીમાં અંધ હતો કે તેઓનું સાચું સ્વરૂપ જોઈ ન શક્યો.
अब भी उन यादों की ख़ुश्बू ज़ेहन में महफ़ूज़ है
बार-हा हम जिन से गुलज़ारों को महकाने गए
હજુપણ એ યાદોની મહેક દિલમાં સાબૂત છે, વારંવાર જેનાથી અમે ઉપવનોને મહેકાવવા ગયા હતા. અર્થાત અમે કેટલા મૂરખ હતા !!! જ્યાં અમારી ઉપસ્થિતિની કોઈ કદર નહોતી, કોઈ સત્કાર નહોતો, કોઈ અર્થ જ નહોતો- ત્યાં વારંવાર અપમાનિત થવા જયા જ કર્યું…
क्या क़यामत है कि ‘ख़ातिर’ कुश्ता-ए-शब थे भी हम
सुब्ह भी आई तो मुजरिम हम ही गर्दाने गए
કેવી કયામત છે કે રાત્રીના અંધારે પણ અમે જ વઢાઈ જવા પાત્ર હતા ને દિ’ ઉગ્યો ત્યારે પણ અમને જ મુજરિમ કરાર ઠેરવાયા !!! મતલબ કે સત્ય-અસત્યની તો કોઈ વાત કદી હતી જ નહીં, એ નક્કી જ હતું કે અમને સજા કરવાની છે.
– ‘ખાતિર’ ગઝનવી
એક જ મૂડની ગઝલ છે, કોઈ બહુ જોરદાર શેર નથી પરંતુ એક બહુ જ સરસ માહોલ ઊભો કરે છે. પ્રેમ અને પાગલપનને તો અનાદિકાળનો નાતો છે, પણ અહીં એક પ્રેમાળ હ્ર્દયનો ઉપહાસ થયો છે, ખીલ્લી ઊડાવાઈ છે….. ખુદા એ ગુનો માફ નથી કરતો.
મહેંદી હસનના ઘૂંટાયેલા સ્વરે ગવાયેલી આ ગઝલ એકાંતે અને અંધારે સાંભળતા એક અલગ જ વિશ્વમાં આપણને લઇ જાય છે.
pragnajuvyas said,
July 28, 2020 @ 10:42 AM
मेहँदी हसन साहब ने बहुत अच्छा गाया है इस ग़ज़ल को।
दर्द का साज़ दे रहा हूँ तुम्हे ,दिल के सब राज़ दे रहा हूँ तुम्हे,
ये ग़ज़ल-गीत सब बहाने हैं ,मैं तो आवाज़ दे रहा हूँ तुम्हे.
संवेदनशील अंग कान और मस्तिष्कसे जुगलर वेन से ह्रदय में पहुंच कर प्रसन्न कर दीया ।
खातिर गज़नवी साहब की ग़ज़ल का यह मत्लाका शेर लाजवाब है, पर पूरी ग़ज़ल तो बहुत ही खूबसूरत हैं। मेरे आदमी दो तरह के हैं। एक तो मेरे दोस्त हैं, जो सत्य की शोध में लगे हैं। और एक मेरे विरोधी हैं, जो इनको सत्य की शोध में लगवा रहे हैं। कचरे को तो मैंने छांटा है। गो ज़रा सी बात पर बरसों के याराने गए
लेकिन इतना तो हुआ कुछ लोग पहचाने गए यूं मैंने बहुत गंवाए लोग, मगर इतना तो हुआ–कुछ लोग पहचाने गए। जो गंवाए वे कचरा थे। कौड़ियां तो फेंक दीं मैंने, हीरे बचा लिए।और जरा सी बात से लोग चले जाते हैं। जो जरा सी बात से चले जाते हैं वे सत्य की लंबी यात्रा पर चल न पाएंगे। वहां बहुत बातें होंगी। वहां तुम्हारी बहुत धारणाएं तोड़ी जाएंगी। वहां तुम्हारे बहुत से विश्वास खंडित किए जाएंगे। वहां तुमसे बहुत कुछ छीना जाएगा। जो जरा सी बातों में चले जाते हैं, वे उतनी लंबी यात्रा पर कैसे साथ दे सकेंगे?
मैं इसे शोहरत कहूं या अपनी रुसवाई कहूं मुझसे पहले उस गली में मेरे अफसाने गए
वाह
रुस्वाइ के मायने बदनामी, बेइज़्ज़ती ,बदनामी, अपमान और दुर्गति , कुत्सा और निंदा, जिल्लत !.
और जरा सी बात से लोग चले जाते हैं। जो जरा सी बात से चले जाते हैं वे सत्य की लंबी यात्रा पर चल न पाएंगे। वहां बहुत बातें होंगी। वहां तुम्हारी बहुत धारणाएं तोड़ी जाएंगी। वहां तुम्हारे बहुत से विश्वास खंडित किए जाएंगे। वहां तुमसे बहुत कुछ छीना जाएगा। जो जरा सी बातों में चले जाते हैं, वे उतनी लंबी यात्रा पर कैसे साथ दे सकेंगे?
धन्यवाद तीर्थेश महेताजी