સુ.દ. પર્વ :૦૧: ગીત – રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર – અનુ-સુરેશ દલાલ
એક પછી એક અળગા કીધા સઘળા અલંકાર
ગીત મારાને શું હવે શણગાર ? શું અહંકાર ?
ઉરની આપણ આડમાં આવે
અલંકારો કેમ એ ફાવે ?
જાય રે ડૂબી આપણી ઝીણી વાત,એને ઝંકાર,
ગીત મારાને શું હવે શણગાર ? શું અહંકાર ?
પીગળી ગઈ પલમાં મારી,
‘છું કવિ હું’ એની ખુમારી
મહાકવિ! તવ ચરણ કને બંધનનો નહીં ભાર :
ગીત મારાને શું હવે શણગાર ? શું અહંકાર ?
સરળ સીધું,વાંસળી જેવું :
જીવવું મારે જીવન એવું
મધુર મધુર સૂરથી તમે છલકાવો સંસાર :
ગીત મારાને શું હવે શણગાર ? શું અહંકાર ?
-રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર – અનુ-સુરેશ દલાલ
Rina said,
August 12, 2012 @ 12:32 AM
beautiful……
Mukesh Kishnani said,
August 12, 2012 @ 1:28 AM
એની ઉઘાડી આંખમાં એ ધ્યાન હોય છે,
કે કોને એના આગમનની જાણ હોય છે.
કાતિલ નજરની વાતમાં ક્યાં છે નવું કશું,
આ પાંપણોનું નામ કદી મ્યાન હોય છે.
એના વિશે તો પારધીને પૂછવું પડે,
હર તીરમાં છૂપું કોઈ ફરમાન હોય છે.
નહીંતર જઈ વસે ના ભમરાં મકાનમાં ?
આશિક હૃદયને પ્રેમની પહચાન હોય છે.
‘ચાતક’ને શોધવા તમે શાને બધે ફરો,
મત્લા અને મક્તાની દરમ્યાન હોય છે.
–
સુરેશ જાની said,
August 12, 2012 @ 11:33 AM
જે રચના ગુરૂદેવ ટાગોર જેવાના હૈયામાંથી નિપજી હોય ; તેને પરાવાણી કહેવાય.
અનુભૂતિના સ્તરથી આવેલું અમ્રુત.
M.D.Gandhi, U.S.A. said,
August 12, 2012 @ 1:38 PM
સુંદર મધુર કાવ્ય છે.
Dhruti Modi said,
August 12, 2012 @ 4:15 PM
સુંદર ગીત. સરસ અનુવાદ.
pragnaju said,
August 12, 2012 @ 9:51 PM
સુંદર ગીત