પિતાની ઝૂંપડી મધ્યે – ચંપકલાલ વ્યાસ
પિતાની ઝૂંપડી મધ્યે પાંચ પુત્રો વસી શકે,
પુત્રોના પાંચ મહેલમાં પિતા એક સમાય કે ?
– ચંપકલાલ વ્યાસ
ટૂંકી ટચરક વાત, કબીરા,
લાંબી પડશે રાત, કબીરા.
જીવ હજીએ ઝભ્ભામાં છે,
ફાટી ગઈ છે જાત, કબીરા.
લાંબી પડશે રાત, કબીરા.
જીવ હજીએ ઝભ્ભામાં છે,
ફાટી ગઈ છે જાત, કબીરા.
4 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
વિવેક said,
August 7, 2007 @ 12:43 AM
ઉત્તમ…. ઉત્તમ… અતિ ઉત્તમ… બે જ પંક્તિમાં સાંપ્રત સંસારનું આખેઆખું મહાકાવ્ય…. વાહ… વાહ!
મીના છેડા said,
August 8, 2007 @ 4:23 AM
બે જ પંક્તિમાં વ્યથાનું ટપકવું એ રીતે થયું જાણે આકાશ ખાલી થઈ ગયું………
Viral said,
August 8, 2007 @ 8:42 AM
સુંદર રચના… ખુબ સરસ
ઊર્મિ said,
August 8, 2007 @ 2:04 PM
ઘણીવાર વાંચી છે આ પંક્તિ… પણ દરેક વખતે એક જબરદસ્ત ચોટ કરી જાય છે!