આ અહીં પહોંચ્યા પછી આટલું સમજાય છે,
કોઈ કંઈ કરતું નથી, આ બધું તો થાય છે!
રાજેન્દ્ર શુક્લ

બે પંક્તિના ઘરમાં – મુકેશ જોષી

કમાલ છે ઈશ્વરની કેવું સ્તર રાખ્યું છે,
બે પંક્તિની વચ્ચે એણે ઘર રાખ્યું છે.

બે શબ્દોની વચ્ચે એના ઘરની બારી ખૂલે,
લયનો હિંડોળો બાંધી એ ધીમે ધીમે ઝૂલે.
શીર્ષકના તોરણમાં પણ અત્તર રાખ્યું છે. કમાલ છે….

અક્ષરના ઓશીકે પોઢી હસ્યા કરે એ મંદ,
એ ચાલે ને એની સાથે ચાલે સઘળા છંદ.
રસમાં લથબથ થાવાને સરવર રાખ્યું છે. કમાલ છે….

અર્થભરેલી ચાર દીવાલો એ પણ રંગબેરંગી,
અલંકારના ઝુમ્મર જોઈ હરખે ખૂબ ત્રિભંગી.
નેમપ્લેટમાં નામ છતાં કવિવર રાખ્યું છે. કમાલ છે…..

-મુકેશ જોષી

 

5 Comments »

  1. bharat vinzuda said,

    February 19, 2012 @ 10:15 AM

    વાહ…

  2. ધવલ said,

    February 19, 2012 @ 4:05 PM

    સલામ !

  3. વિવેક said,

    February 20, 2012 @ 2:10 AM

    નવા મિજાજનું અદભુત ગીત…

  4. jigar joshi 'prem said,

    February 23, 2012 @ 11:13 AM

    વાહ્…

  5. pragnaju said,

    February 26, 2012 @ 5:18 AM

    અલંકારના ઝુમ્મર જોઈ હરખે ખૂબ ત્રિભંગી.
    નેમપ્લેટમાં નામ છતાં કવિવર રાખ્યું છે.
    કમાલ છે

    યાદ્
    ન જવાબ છે, ન સવાલ છે,
    ન પૂછો કશું, શી કમાલ છે.
    દ્વય બંધ રાખી નયન અને,
    ભજતા રહો, એ વહાલ છે..

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment