ધુમ્મસ કેરી ધરતી – મકરંદ દવે
આ ધુમ્મસ કેરી ધરતી રે
આ વાદળ કેરી વસ્તી,
શિખર શિખરને ગળે લગાવી
અલ્લડ જાય અમસ્તી રે,
આ ધુમ્મસ કેરી ધરતી.
ઘડીક ઢાંકે, ઘડીક ઢબૂરે,
ઘડીક છુટ્ટે દોરે,
સૂરજને સઘળું સોંપીને
પોતાને સંકોરે,
કિરણો કેરી રંગનદીમાં, માથાબોળ નીતરતી રે
આ ધુમ્મસ કેરી ધરતી.
એક પલકનો પોરો ખાવો
એક ઝલકનો છાંટો,
જુગ જુગથી મારે આ જગમાં
અમથો અમથો આંટો,
તરપણ એનું તેજ કરે ને , તો યે તરસે મરતી રે
આ ધુમ્મસ કેરી ધરતી.
અનિત્યતા અને પરિવર્તનશીલતાની આ વાત છે. કવિતાનું પોત ખૂબ જ બારીકીથી વણાયેલું છે. સુંદર મજાના રૂપકોમાં બ્રહ્મની વાત છે. મકરંદ દવેની આજ ખાસિયત તેઓને એક મૂઠી ઊંચેરું સ્થાન બક્ષે છે…..
Rina said,
January 1, 2012 @ 12:48 AM
Happy New Year to Layastaro Family..:):):):):):):)
praheladprajapatidbhai said,
January 1, 2012 @ 3:16 AM
એક પલકનો પોરો ખાવો
એક ઝલકનો છાંટો,
જુગ જુગથી મારે આ જગમાં
અમથો અમથો આંટો,
સરસ્
Kalpana said,
January 1, 2012 @ 10:11 AM
આ ધુમ્મસ કેરી ધરતી ખરે જ અજબ ગજબની હોય છે. સુન્દર લયમય મનડું ડોલાવનારી રચના. નૂતન વર્ષાભિનન્દન. આભાર.
shantilal bauva said,
January 1, 2012 @ 12:01 PM
ઘણુજ સરસ ગીત
વિવેક said,
January 2, 2012 @ 12:32 AM
સુંદર કાવ્ય… અનવરત પ્રકૃતિગાનમાંથી તારસ્વરે ઝળકી ઊઠતું જીવન ! વાહ !