કોઈ જળને તરસતી માછલીને જળ મળે એમ જ,
મને જોતાં જ તું વળગી પડે મારા ગળે, એમ જ!
સંદીપ પૂજારા

તુકારામ અને શેક્સપિયર – વિંદા કરંદીકર

તુકોબાને મળવા શેક્સપિયર આવ્યો,
તે થયો ઉત્સવ દુકાનમાં.
મિલન તે રૂડું હૈયેહૈયું મળ્યું
માંહ્યલાનું ઠેઠ માંહ્યલામાં

તુકા કહે, "વિલ્યા, તારું કામ છે મહાન
આખોયે સંસાર ઊભો કરી દીધો."

શેક્સપિયર કહે, "એક તોય બાકી
તેં જે જોયા, ઈંટ પરે."

તુકા કહે, "બાબા, એ તો થયું સારું
તેથી પડી તિરાડો સંસાર માંહે
વિઠ્ઠલ અટ્ટલ રીત એની ન્યારી
મારી પાટી કોરી લખીનેય."

શેક્સપિયર કહે, "તારા શબ્દ થકી
માટીમાં રમિયા શબ્દાતીત"

તુકા કહે, "સાંભળ ઘંટ તે મંદિર,
કર્કશા ઘરે જુએ છે વાટ"

બેઉ પડ્યા છુટ્ટા ગયા પોતાની વાટે
કૌતુક આકાશનું, ઉભરાય.

– વિંદા કરંદીકર
(અનુ. અશ્વિની બાપટ)

તુકારામ અને શેક્સપિયર મળે એ કલ્પના જ કેટલી રોમાંચક છે ! શબ્દ અને સત્યને નજીકથી ચકાસનાર બે મહાનુભવોનો સંવાદ માણો.

3 Comments »

  1. pragnaju said,

    November 8, 2011 @ 7:57 AM

    સુંદર વિચાર
    ભાવમય અભિવ્યક્તી
    જાણે કે……………..

    શેક્સપિયર કહે,”Thus merely with the garment of a Grace
    The naked and concealed fiend he cover’d;
    That th’ unexperient gave the tempter place,
    Which like a cherubin above them hover’d.
    Who, young and simple, would not be so lover’d?
    Ay me! I fell; and yet do question make
    What I should do again for such a sake.”

    તુકા કહે,”लहानपण देगा देवा,
    मुंगी साखरेचा रवा…!”

    “ऐरावती रत्ब थोर
    त्यासी अंकुशाचा मार!””

  2. Sudhir Patel said,

    November 10, 2011 @ 5:37 PM

    મજાનું સંવાદ કાવ્ય!
    સુધીર પટેલ.

  3. વિવેક said,

    November 11, 2011 @ 12:58 AM

    સુંદર ધીમેથી ખુલતું કાવ્ય…

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment