શિશિર – પ્રજારામ રાવળ
ખરખર ખરે
પાનખરપર્ણ
ઝરમર ઝરે.
શિશિરની શીત લહર જરી વાય,
વૃક્ષની કાય
જીર્ણ અતિ, પત્ર પત્ર થર્થરે !
પીત અતિ શુષ્ક
ખડખડે, રુક્ષ
વૃક્ષથી ખરે,
હવામાં તરે,
ધીમેથી ધરતી પર ઊતરે;
એક પછી એક
ઝરંત અનેક
પત્રનો તંત
વહંત અનંત.
ઊઘડે તરુવર કેરી કાય,
ચીવરે પીત ધરા ઢંકાય;
વૃક્ષ નિજ રૂપ ધરંતું નગ્ન,
પીત ચીવરમાં ધરતી મગ્ન:
બેઉ તપ તપે,
પંખી પંખીની સોડે લપે.
– પ્રજારામ રાવળ
આ કાનથી વાંચવાની કવિતા છે. નકરો સ્નિગ્ધ લય કાનથી મન સુધી કેવો જાદૂ કરે છે એ માણો. ( ચીવર=વસ્ત્ર )
Jayshree said,
March 29, 2011 @ 9:26 PM
આ કાનથી વાંચવાની કવિતા છે…
Very true ધવલભાઇ..! સાંભળવાની મઝા આવી 🙂
Maheshchandra Naik said,
March 29, 2011 @ 10:05 PM
કાનથી સાંભળવાની સરસ રચના, પહેલી જ વાર માણી, આભાર…………………..
preetam lakhlani said,
March 29, 2011 @ 10:19 PM
કશું ના દઈ શકે તો દોસ્ત, ખાલી હાથ ઊંચા કર,
મને જે જોઈએ છે તે મળી જાશે દુઆમાંથી.
બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
ઉપરનુ કાવ્ય મનથી માન્યુ અને સાથ્રમા આ શેરની મજા ઓર છે……. પ્રજારામ રાવળનુ કાવ્ય બહુ જ સરસ છે……….આભાર્
jigar joshi 'prem' said,
March 29, 2011 @ 11:00 PM
વાહ
D.M.PATEL said,
March 30, 2011 @ 1:36 AM
hear by ear,constrate mind,we feels really better
pragnaju said,
March 30, 2011 @ 10:13 AM
સુંદર અછાંદસ
વહંત અનંત.
ઊઘડે તરુવર કેરી કાય,
ચીવરે પીત ધરા ઢંકાય;
વૃક્ષ નિજ રૂપ ધરંતું નગ્ન,
પીત ચીવરમાં ધરતી મગ્ન:
બેઉ તપ તપે,
પંખી પંખીની સોડે લપે
સ રસ
તસુતસુ તંતુની સળંગસૂત્રતા
કારુણ્ય,
કોટિ કોટિ ઉઘાડાં અંગનું આચ્છાદન
પીળા ફૂલનું શ્વેત ચીવર.
હ્રદયની મથનીમાં ઝિલાય,
વલોવાય;
ઉદ્વેગ ક્ષોભ ને શમન
સંજીવની સુધા તરે વિપુલ ધવલ.
DHRUTI MODI said,
March 30, 2011 @ 3:48 PM
સુંદર રવરવતી અછાંદસ કવિતા. કવિના પાનખરના આબેહૂબ વર્ણનથી અમેરિકાની શિશિરી પાનખર યાદ આવી ગઈ.
વિવેક said,
March 31, 2011 @ 12:58 AM
સુંદર કાવ્ય… અછાંદસનો પણ પોતાનો એક આગવો લય હોય છે…
P Shah said,
March 31, 2011 @ 5:37 AM
સુંદર અછાંદસ લયબધ્ધ રચના !
આંખોથી વાંચી, કાન તૃપ્ત થયા !
આભાર, ધવલભાઈ !
ashok pandya said,
April 6, 2011 @ 5:48 PM
ધવલ ભાઇ, સુન્દર લેઆઉટ..રાઈટ એલાઈન કરવાથી વધુ સુન્દર લાગે છે..અદભૂત સરળ બાની માં શિશિર જેવી જ આહલાદ્કતા અનુભવાય છે..