અજવાળું, હવે અજવાળું – દાસી જીવણ ( જીવણ સાહેબ)
અજવાળું, હવે અજવાળું
ગુરુ આજ તમ આવ્યે રે મારે અજવાળું.
સતગુરુ શબ્દ જ્યારે શ્રવણે સુણાવ્યો,
ભેટ્યા ભીમ ને ભાંગ્યું ભ્રમનું તાળું. – ગુરુ આજ
જ્ઞાન ગરીબી, સંતની સેવા,
પ્રેમભક્તિનો સંગ હવે પાળું. – ગુરુ આજ
ખીમ*ને ભાણ* રવિ* રમતા રામા, તે
જ તત્વમાં ગુરુ, તમને ભાળું. – ગુરુ આજ
દાસી જીવણ સત ભીમ*નાં ચરણાં,
અવર દુજો ધણી નહીં ધારું . – ગુરુ આજ
( *= ગુરુઓના નામ )
18મી સદી ઉત્તરાર્ધના, રવિભાણ સંપ્રદાયના સંત પુરુષ. દેખાવે આકર્ષક હતા અને વસ્ત્ર પરિધાનમાં પણ ભારે વરણાગી ગણાતા. પોતાની જાતને ચૌદ ભુવનના સ્વામીનાં પટરાણી ગણી જાત ભાતના શણગારોથી સજાવતા.
વિવેક said,
December 20, 2006 @ 9:33 AM
ગુરુભક્તિને રજૂ કરતું સુંદર પદ. કબીરની વાત યાદ આવી જાય છે:
ગુરુ ગોવિંદ દોઉ દ્વાર ખડે, કાકે લાગું પાય?
બલિહારી ગુરુ આપને, ગોવિંદ દિયો દિખાય.
( ગુરુ અને ઈશ્વર બંને દરવાજે આવી ઊભા છે ત્યારે મૂંઝવણ એ છે કે કોને પહેલાં પગે લાગું? ગુરુને જ સ્તો. એણે જ તો ઈશ્વરદર્શનનો માર્ગ સૂઝાડ્યો છે ને!)