અકર્મક પ્રેમ વિશે – ઉશનસ્
(વસંતતિલકા સૉનેટ)
એ પ્રેમને શું કરવો, નવ પીગળે જે;
ને ના વહે દશદિશે થઈને પ્રવાહ ?
ના કોઈની પણ ફળાવી શકે જ આહ,
એવો અહં શું કરવો, નવ ઓગળે જે ?
એ પ્રેમનું શું કરવું, નિજમાં જ જે રહે,
ને કર્મમાં પરિણમે નહીં અન્ય કાજે ?
આટાટલાં અસુખથી જગના ન લાજે ?
એ બુંદને શું કરું જે પ્રસરે ન, ના વહે ?
એ પ્રીતનું શું કરવું, નવ વિસ્તરે જે
ભૂમા સુધી ? નવ શકે પડી ગાંઠ ખોલી ?
ના જે સહે ધીરજપૂર્વક રહૈ અબોલી
સૌ દુઃખ વિશ્વભરનાં ઊંચકી શિરે જે ?
જો દીપ કો તમસ અન્યનું ના ઉજાળતો
તો અગ્નિ તે, નિજમહીં ખુદને જ બાળતો.
ઉશનસ્
જ્યશ્રી said,
December 16, 2006 @ 6:15 PM
જો દીપ કો તમસ અન્યનું ના ઉજાળતો
તો અગ્નિ તે, નિજમહીં ખુદને જ બાળતો.
વાહ…!! simply superb.
Suresh Jani said,
December 18, 2006 @ 11:15 AM
ભૂમા સુધી ? નવ શકે પડી ગાંઠ ખોલી ?
અહીઁ ભૂમિ છે કે ભૂમા?
chetu said,
December 18, 2006 @ 6:11 PM
એક્દમ સરસ શબ્દો….અને અર્થ પુર્ણ સોનેટ ..
વિવેક said,
December 20, 2006 @ 7:03 AM
ભૂમા શબ્દ જ સાચો છે, સુરેશભાઈ! ભૂમા એટલે અનંતતા, વિશાળતા.
pranali said,
February 17, 2007 @ 12:16 AM
ગુજરાતિ ગઝલ નુ આ એક ખુબ સુન્દર નજરાનુ!