મુક્તક – ધૂની માંડલિયા
પ્યાસ સમજી ના શકી એ ઝાંઝવાનું જળ હતું,
પ્રેમપત્રો આખરે તો અક્ષરોનું છળ હતું.
માસ બારે માસ આંખે આમ ચોમાસું રહ્યું,
આયખાભર એ જ તારી યાદનું વાદળ હતું.
– ધૂની માંડલિયા
અમે રાખમાંથીયે બેઠા થવાના,
જલાવો તમે તોયે જીવી જવાના.
ચલો હાથ સોંપો, ડરો ન લગીરે,
તરી પણ જવાના ને તારી જવાના.
જલાવો તમે તોયે જીવી જવાના.
ચલો હાથ સોંપો, ડરો ન લગીરે,
તરી પણ જવાના ને તારી જવાના.
5 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
pragnaju said,
February 3, 2011 @ 12:58 AM
પ્યાસ સમજી ના શકી એ ઝાંઝવાનું જળ હતું,
પ્રેમપત્રો આખરે તો અક્ષરોનું છળ હતું
સરસ
मोहोब्बत ही ना जो समझे
वो जालिम प्यार क्या जाने
વિહંગ વ્યાસ said,
February 3, 2011 @ 1:45 AM
સુંદર મુક્તક. આ જ કવિનો મુક્તક જેવો શેર છે કે “માછલી સાથેજ દરિયો નીકળ્યો. લ્યો, ઋણાનુબંધ પાછો નીકળ્યો.”
ઉલ્લાસ ઓઝા said,
February 3, 2011 @ 8:03 AM
સુંદર મુક્તક.
શાહ પ્રવીણચંદ્ર કસ્તુરચંદ said,
February 3, 2011 @ 10:31 AM
મુક્તક છે આ બહુ મોંઘુ.
devika dhruva said,
February 4, 2011 @ 12:56 PM
દિલ હલબલાવી નાંખે તેવું સુંદર મુક્તક..