પડછાયો – ગની દહીંવાળા
તમે આકૃતિ હું પડછાયો,
તેજ મહીંથી છું સર્જાયો….તમે….
તમે વિહરનારા અજવાળે,હું એથી બડભાગી,
ભમું ભલે આગળ પાછળ પણ રહું ચરણને લાગી;
શીતળ જળ કે તપ્ત રણે જઈ,
તમે ઊભા ત્યાં હું પથરાયો….તમે…
રાતદિવસના ગોખે દીવડા નિજ હાથે પ્રગટાવો !
એથી અદકું ઓજસ લૈને અહીં વિહરવા આવો;
લખલખ તેજે નયન ઝગે તમ,
કાજળ થૈને હું અંજાયો….તમે…
આંખ સગી ના જોઈ શકે જે,એવી અકલિત કાયા,
આ ધરતી પર સર્જન રૂપે હું જ તમારી છાયા;
પ્રશ્ન મૂંઝવતો આદિથી જે,
આજ મને સાચો સમજાયો ! તમે….
– ગની દહીંવાળા
Girish desai said,
January 28, 2011 @ 7:45 AM
આત્માનો છાંયો
ચાલતા ચાલતા રસ્તે એક દિ,જોઇ મારો પડછાયો
ન જાણંુ, અચાનક કયંાથી વિચાર મનમાં આવ્યો
જેને હંુ કહંુ છંુ મારો , તે તો છે મારા તનનો છાંયો
પણ જો હંુ તન નથી ’ને આ તન છે માંરૂં
તો હંુ કોણ ? કયાંથી અહીં આવ્યો ?
ભવ ભવના અનુભવ પછી પણ, ન થયો જેનો છુટકારો
અભાગી એવા કોઇ આત્માનો , હશે શંુ આ તન છાંયો ?
ભૂમિ ઉપર ભાળંુ હંુ જેને, તે નથી મારો પડછાયો
પણ ભવ ભવથી ભટકતા આત્માની છાયાનો એ છે છાંયો.
ગિરીશ દેસાઇ
pragnaju said,
January 28, 2011 @ 1:10 PM
આંખ સગી ના જોઈ શકે જે,એવી અકલિત કાયા,
આ ધરતી પર સર્જન રૂપે હું જ તમારી છાયા;
ખૂબ સુંદર
પડછાયો આપણી મુશ્કેલ પરીસ્થીતીમાં આપણને વધારે મોટો બનીને સાથ આપે છે. જ્યારે સાથની જરુર ઓછી હોય, ત્યારે તે લગભગ અદ્રશ્ય બની રહે છે.બીજી એક વાસ્તવીકતા એ પણ છે કે જ્યારે પ્રકાશની તરફ આપણી નજર હોય છે, ત્યારે આપણે પડછાયાને જોઈ શકતા નથી. પ્રકાશથી ઉંધી દેશામાં જ તેનું અસ્તીત્વ હોય છે! જ્ઞાનથી, જાગૃતીથી વીમુખ થઈએ કે તરત જ અજ્ઞાન અને સુપ્તતા ઉભરાઈ આવે.આંખો મીંચી દઈએ તો? પ્રકાશ પણ ન રહે કે પડછાયો પણ નહીં!
પ્રશ્ન મૂંઝવતો આદિથી જે,
આજ મને સાચો સમજાયો ! તમે…
ધવલ said,
January 29, 2011 @ 12:02 PM
અલગ જ અનુભુતિ !
વિવેક said,
January 30, 2011 @ 12:16 AM
સાદ્યંત સુંદર રચના…
jigar joshi 'prem' said,
January 30, 2011 @ 9:08 AM
બહુ જ સુઁદર રચના…વાહ
Ramesh Patel said,
January 31, 2011 @ 1:11 PM
આંખ સગી ના જોઈ શકે જે,એવી અકલિત કાયા,
આ ધરતી પર સર્જન રૂપે હું જ તમારી છાયા;
ખૂબ સુંદર
પ્રકાશ છે તો પડછાયો છે, તારી શક્તીથી જ એ રચાય છે. પ્રભુનું આ પ્યારું સર્જન સદા
તેની અનુભુતી અનુભવે છે.આકાશી તત્ત્વ અને પરમેશ્વરની કાયા અકલિત જ છે.
રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)