એવું અમથું ક્યારેક – હરિકૃષ્ણ પાઠક
અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે.
આકાશે હોય નહીં વાદળીની રેખ,
નહીં મોરલાની ગ્હેક,નહીં માટીની મ્હેક;
ક્યાંય શીતળ પવનની એ લ્હેરખી યે ન્હોય
-એમાં વાછટનો વ્હેમ સ્હેજ જાગે :
કોક વરસી રહ્યું છે એમ લાગે;
ને બારીએથી જોઉં તો નેવલાં ઝરે !
એવું અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે….
સૂની અગાશીમાં સૂનમૂન બેઠો
કે ઓરડામાં પેઠો;
કે મેડીએ ચડીને પછી ઊતરતો હેઠો…
હોય આંગણ ખાલી ને વળી, ફળિયું ખાલી
સાવ શેરી ખાલી
ને એમાં સૂની આ વાટ જાય ચાલી
ત્યાં ઓચિંતા ઘૂઘરા ઘમકે
– ને ભીતર કો’ ઠમકે : અમલ ઘેનઘેરા ચડે
એમ અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે !
– હરિકૃષ્ણ પાઠક
બુદ્ધ ન હોવા નો ફાયદો !! અજંપાનો આ આનંદ બુદ્ધત્વ સાથે અલોપ થઇ જાય ! 
preetam lakhlani said,
August 20, 2010 @ 8:20 AM
હરિકૃષ્ણ પાઠક સાહેબના ગીત વિશે શુ બોલી એ ? બહુ જ સરસ તો મારી સમજણૅ શબ્દને ઓછુ લાગે!….લાજવાબ્…ગમતાનો ગુલાલ્….જેટલુ લખુ એટલુ ઓછુ……..
pragnaju said,
August 20, 2010 @ 8:30 AM
ને એમાં સૂની આ વાટ જાય ચાલી
ત્યાં ઓચિંતા ઘૂઘરા ઘમકે
– ને ભીતર કો’ ઠમકે : અમલ ઘેનઘેરા ચડે
એમ અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે !
સુંદર અભિવ્યક્તિ
યાદ આવી અજ્ઞાતની પંક્તીઓ
ઘરોના નળમાં ‘બુડ…બુડ…’ અવાજ
ને ડોલોને ઉપડે રિક્તતાની ખાજ,
સૂના રસ્તાના અવાવરું બિસ્તર પર
એકલ-દોકલ બગાસાં ખાતી સુસ્ત હવા,
એમ અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે !
Kirtikant Purohit said,
August 20, 2010 @ 11:23 AM
એમ અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે !
આ અજન્પાને કેન્દ્રસ્થ રાખી આપણા આ સશક્ત કવિ આપણને પણ ખેચી જાય છે એ સ્રુષ્ટિમા…. વાહ ,, સરસ રચના અને અદ્ભૂત અભિવ્યક્તિ.
ધવલ said,
August 20, 2010 @ 3:43 PM
ત્યાં ઓચિંતા ઘૂઘરા ઘમકે
– ને ભીતર કો’ ઠમકે : અમલ ઘેનઘેરા ચડે
એમ અમથું ક્યારેક કો’ક સાંભરે !
– સરસ !
sudhir patel said,
August 20, 2010 @ 10:19 PM
પાઠક સાહેબના સુંદર ગીતનું લય નાવીન્ય પણ આકર્ષક છે!
સુધીર પટેલ.
વિવેક said,
August 21, 2010 @ 1:35 AM
સુંદર રચના…
પ્રજ્ઞાજુને સાંભરેલી રચના અહીં માણી શકાશે:
http://vmtailor.com/archives/403
mahesh dalal said,
August 21, 2010 @ 6:41 AM
વાહ વાહ પાથક્જિ… આનન્દ આનન્દ ….ગમુતા નો ગુલાલ . વાહ્
વજેસિંહ પારગી said,
August 22, 2010 @ 3:43 AM
ગીતમાં યાદ-સ્મરણની સંહિતા આબાદ રીતે અભિવ્યક્ત થઈ છે. શબ્દવિન્યાસ અને પદવિન્યાસ સુશ્લિષ્ટ. શ્રેષ્ઠ ગીતકાવ્યોમાં માનભેર સ્થાન પામે તેવી રચના. કવિને ને લયસ્તરોને અભિનંદન. બંને અંતરા મનભર. ધ્રુવપંક્તિ- અમથું ક્યારેક… એવું અમથું ક્યારેક… એમ અમથું ક્યારેક… યાદની તીવ્રતાની જેમ બદલાતી રહે છે ને રચનાવિધાનમાં ઉપકારક બની રહે છે. કોઈ વિદગ્ધ વિવેચક આ કૃતિનું વિવેચન કરે તો એની ખૂબીઓ જાણવા ને માણવા મળે.