(કદ) – મદનકુમાર અંજારિયા ‘ખ્વાબ’
અખંડ
મીણબત્તી
નાની થતી જાય છે,
પણ
છેવટની ક્ષણ સુધી
ઘટતું નથી
એની જ્યોતનું કદ !
– મદનકુમાર અંજારિયા ‘ખ્વાબ’
એક જ લીટી જેટલું નાનું પણ કેવું વિરાટ કદનું કાવ્ય !
મનગમતી કોઈ પંક્તિ અચાનક કદી જડે
તો થાય છે, આવી ગઈ જાગીર હાથમાં !
તો થાય છે, આવી ગઈ જાગીર હાથમાં !
11 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
Pushpakant Talati said,
August 14, 2010 @ 5:00 AM
અખંડ મીણબત્તી નાની થતી જાય છે,
પણ છેવટની ક્ષણ સુધી ઘટતું નથી એની જ્યોતનું કદ !
વાહ – – મદનકુમાર અંજારિયાભાઈ ના એટલે કે આ ‘ખ્વાબ’સાહેબ જેવા જ જો વિશ્વના દરેક માનવીના ખ્વાબ હોય તો કેવુ સારુ ?
કશેક મે read કરેલ છે કે ;-
મશાલ પેઠે હુ બળી જાઉ તો હુ ધન્ય, – કે અન્ય પ્રકાશ પામ્યા
ખરેખર આને કહેવાય – “ગાગર મા સાગર” – ખરુ ને ?
ભાર્ગવ ઠાકર said,
August 14, 2010 @ 7:37 AM
મજા પડી ગઇ
Ratnesh Joshi said,
August 14, 2010 @ 8:51 AM
“હાલ્લરડૂ એ મા નામના પ્રદેશ નુ રાષ્ટગીટત છે.”
આ પણ મદનકુમાર અન્જરિયાનુ ચ્હે
pragnaju said,
August 14, 2010 @ 9:24 AM
છેવટની ક્ષણ સુધી
ઘટતું નથી
એની જ્યોતનું કદ !
ખૂબ સુંદર અને છેવટ સુધી બીજો દિપ પ્રગટાવી શકે!
તેમના આ બે અછાંદસ તો ભૂલ્યા ભૂલાતા નથી
ચામડાનાં પગરખાં
બહાર ઉતારીને
મંદિરમાં પ્રવેશું છું
જન્મજાત ચામડે મઢેલો હું !
આપણે જેના માટે
માત્ર બે જ મિનિટનું
મૌન પાળીએ છીએ
એ ગાંધી
આપણા સૌના માટે
પાળી રહ્યો છે
કાયમનું મૌન !
Bharat Trivedi said,
August 14, 2010 @ 11:48 AM
સંસ્કૃતમાં એક ઉક્તિ છે કે વાક્યમ રસાત્મકમ કાવ્યમ. અહીં એ ખુબ સાચું પડતું પૂરવાર થાય છે. બહુધા લઘુ-કાવ્યો ચાટુક્તિથી આગળ જતાં હોતાં નથી ને તેથી તેમને કાવ્ય કહેવાં કે નહીં એવો પ્રશ્ન થાય પણ ખરો પરંતુ અહીં જે કામ થયું છે તે તો બેમિસાલ છે.
-ભરત ત્રિવેદી
pandya yogesh said,
August 14, 2010 @ 12:27 PM
વાહ મદનકુમાર વાહ
ધવલ said,
August 14, 2010 @ 10:46 PM
બહુ ઊંચી વાત !
Jiny said,
August 16, 2010 @ 3:05 AM
મનુશ્ય ને પ્રેરણા આપતો અરિસો.
Dr.Vinod joshi said,
August 22, 2010 @ 3:29 AM
વાહ ગ્રેટ મદનભાઈ !!!!
nilam doshi said,
August 23, 2010 @ 9:26 PM
ખુબ સરસ અને સાચેી વાત…
Anil Shah.Pune said,
October 12, 2020 @ 12:50 AM
એની આંખોમાં શરમ હતી,
ટળવળતી હતી,
માનવતા ની જેમ,
કોઈ નું ધ્યાન ગયું નહીં ને,
ઓગળી ગઈ બરફ ની જેમ,