એ જિંદગી – ઉશનસ્
આ તરફ ઉન્મત્ત ધ્વજ ફરકાવતું સરઘસ જતું;
-ના તે નહીં,
એ તરફથી ડાઘુજન ગમગીન ચહેરે આવતું;
– તે યે નહીં.
રસ્તા વિશે એ બે ય ધારા જ્યાં મળે,
તે મેદની છે જિંદગી.
ભરતી વિષે ઉભરાય ખાડી, ખાંજણો યે આકળી;
-ના તે નહીં,
ને ઓટમાં એ હાડપિંજરની ગણી લો પાંસળી યે પાંસળી,
– તે યે નહીં
ઓટ ને ભરતી ઉભય સંધાય જે ક્ષણ;
તે સમુંદર જિંદગી.
ફૂલના જેવું વસંતલ સ્મિત ખીલે જે શૈશવે;
-ના તે નહીં,
ને અષાઢી મેઘ જેવી આંખડી સંતત રુવે,
– તે યે નહીં..
હર આહ કૈં મલકી જતી, હર સ્મિત ભરતું ડૂસકું
તે સંધિક્ષણ છે જિંદગી.
-ઉશનસ્
પંચમ શુક્લ said,
August 2, 2006 @ 3:21 PM
હકીકતમાં આ સુંદર રચના સમત્વની હિમાયત કરે છે.
હર્ષ-શોક વચ્ચેનાં balance ની વાત છે.
આ અછાંદસ લાગતા કાવ્યમા
‘ગાલગાગા’ કે ‘ગાગાલગા’ ના લયબધ્ધ આવર્તન અને ગઝલ/નઝમની જેમ ‘જિંદગી’ રદીફ તરત નજરે ચડી આવે છે. જો કે કાફિયાનો લોપ છે.
આ કાવ્ય પણ જાણે ગીત-ગઝલ વચ્ચેનું સમત્વ highlight કરે છે.
nayana said,
August 2, 2006 @ 5:12 PM
i like this sight i am learning computer so i do not no how to write in gujarati on computer
પ્રેરક વિ. શાહ said,
August 3, 2006 @ 9:19 AM
વાહ ભઇ! ઘણી જ સુંદર કાવ્ય રચના. જીવન નું સમતુલન સમજાવે છે.
ઊર્મિ સાગર said,
August 3, 2006 @ 11:03 AM
Different…. but very nice!!
Thank you Panchamji for the very educational comment!!
… it really helps and good to know for beginners like me!
Thanks…
UrmiSaagar
https://urmi.wordpress.com
vasant shah said,
January 16, 2013 @ 4:19 AM
JINDGI YETLE SHU ?
AAM JOVA JAO TO SHUKH SIVAYE KAI NATHI,
NE AAM JOVA JAO TO DUKH BHARI CHHE JINDGI !