— ની ઉક્તિ – જગદીશ જોષી
અણગમતું આયખું લઈ લ્યોને, નાથ !
મને મનગમતી સાંજ એક આપો :
કે ક્યારનો મૃગજળમાં ઝૂરતો તરાપો…
ખરી પડ્યાં પાંદડાંને હાથમાં લઈને
મેં આંખોમાં રોપ્યું એક ઝાડ :
પંખીનાં લાડ કદી નીરખ્યાં નથી
કે નથી સાંભળ્યો મેં નભમાં ઉઘાડ.
થીજેલાં જળમાં આ સૂતેલી માછલીને
અર્જુનનો મત્સ્યવેધ આપો.
મને આપો એક સાંજ, મને આપો એક રાત
મને આપો એક એવો આશ્લેષ –
ફરફરવા લાગે આ સાતસાત જન્મોના
તાણીને બાંધેલા કેશ !
મારાથી સાવ મને અળગી કરીને નાથ,
કાયમની કેદ મને આપો !
– જગદીશ જોષી
Anonymous said,
March 29, 2006 @ 12:48 AM
“થીજેલાં જળમાં આ સૂતેલી માછલીને
અર્જુનનો મત્સ્યવેધ આપો.”
ખૂબ સુંદર વાત….!!!
વૈશાલી
વિવેક said,
March 29, 2006 @ 8:43 AM
પોતાના સમીકરણથી જીવી ન શકાય એવી એક આખી જિંદગીના બદલામાં ફક્ત એક મનગમતી સાંજ માંગવામાં કવિ લાગણીની તીવ્રતાથી આપણી આરપાર કશુંક વેધી નાંખે છે- અરે! આ તો મારી જ ઈચ્છા… શું હું પણ આવું જ નથી ઈચ્છતો?
મારું મનગમતું ગીત છે આ અને એનો અંતિમ પંક્તિ મારા હૃદયમાં જડાઈ ગઈ છે!
જ્યશ્રી said,
December 18, 2006 @ 5:17 AM
કોઇ શબ્દો નથી મળતા આ ગીતના વખાણ કરવા માટે…
એક એક પંક્તિ સીઘી હ્રદયના ઉંડાણ સુઘી પહોંચે છે…. વિવેકભાઇએ કહયું એમ… આરપાર કશુંક વિંધાય જાય છે… !!
ઊર્મિસાગર said,
December 18, 2006 @ 2:02 PM
આ બધાએ કહ્યું કંઇક એવું જ કહેવું છે મારે ય…
આ ગીતને કોઇએ સંગીતમય બનાવ્યું હોય (છે?) ને સાંભળવા મળે તો તો એની મઝા જ ઓર વધી જાય…
mansi shah said,
March 27, 2007 @ 8:15 AM
કેટલુ સાચુ છે!
આજ ના સમયમા આવિ એક સાન્જ માટે બધા ઝુરતા હોય છે.
VKP said,
August 8, 2008 @ 3:51 AM
Good one..