સપનાં – કિરીટ ગોસ્વામી
કોને દઈએ આળ?
થાય તે બધું કરનારો તો આખર પેલો કાળ!
એક ઘડી પથરાળ
. વળી, બીજી ફૂલોની ઢગલી…
સાવ સુકોમળ સપનાં,
. ભીતર પાડે હળવે પગલી…
આંખ ખૂલે ત્યાં ઊઠે પાછી રોમે-રોમે ઝાળ!
. કોને દઈએ આળ?
આજ સંત તો કાલે પાછું-
. બાળક થઈને પજવે!
કેટકેટલા ભરે લબાચા-
. મન પોતાના ગજવે!
સમજે તોય ત્યજી ક્યાં શકતું, માયાની મધલાળ!
. કોને દઈએ આળ!
– કિરીટ ગોસ્વામી
ઘડી દુઃખ, ઘડી સુખ, ઘડી સુખના સપનાં ને અંખ ખુલતામાં રોમેરોમ પ્રજાળતી વાસ્તવિક્તાની આગ… કોના વાંકે? મુખડામાં બધા જ આળનો ટોપલો કાળના માથે ચડાવીને કવિ આગળ વધે છે પણ બીજા અંતરામાં ચોર પકડમાં આવે છે. મન ક્યારેક ત્યાગી તો ક્યારેક બાળકની જેમ બધી જ વસ્તુ માટે તીવ્ર અનુરાગી બની જાય છે. આ બધું જ માયા છે એ જાણવા છતાં મન ત્યાગી-ત્યજી શકતું નથી… ચોર પકડાઈ ગયો છે એટલે શરૂનો પ્રશ્ન કાવ્યાંતે પહોંચતા ઉદગાર ચિહ્નમાં પરિવર્તિત થઈ જાય છે…
Poonam said,
December 28, 2017 @ 3:58 AM
સમજે તોય ત્યજી ક્યાં શકતું, માયાની મધલાળ!
. કોને દઈએ આળ!
– કિરીટ ગોસ્વામી – mast…
જગદીશ કરંગીયા ‘સમય’ said,
December 28, 2017 @ 5:04 AM
@કિરીટ ગોસ્વામી- અતિસુંદર ગીત!!
Jagdish Karangiya ‘Samay’
https://jagdishkarangiya.wordpress.com