વિરહ – જવાહર બક્ષી
તારા વિરહના શહેરનો વિચિત્ર ન્યાય છે,
દીવા કર્યાં પછી જ તિમિરને ગવાય છે.
લઈ જાઉં કઈ રીતે મને તારા શહેરમાં ?
ઘરમાંથી બહાર આવતાં થાકી જવાય છે.
ઉત્સવ સમું આ શું હશે તારા અભાવમાં ?
દરરોજ મારી આંખમાં મેળો ભરાય છે.
અસ્પષ્ટતા ન જોઈએ તો તું જ પાસ આવ,
મારો અવાજ શાહીમાં ખરડાઈ જાય છે.
– જવાહર બક્ષી
જગદીશ કરંગીયા ‘સમય’ said,
July 2, 2017 @ 11:11 PM
જવાહર સાહેબની ગઝલોની વાત જ કંઈક ઓર હોય છે.
@ લયસ્તરો – આભાર.
જય ભારત.
—————
Jagdish Karangiya ‘Samay’
https://jagdishkarangiya.wordpress.com
ketan yajnik said,
July 3, 2017 @ 8:54 AM
તારા વિરહના શહેરનો વિચિત્ર ન્યાય છે,
દીવા કર્યાં પછી જ તિમિરને ગવાય છે. ?
Shivani Shah said,
July 3, 2017 @ 11:39 AM
‘દીવા કર્યાં પછી જ તિમિરને ગવાય છે’
દીવાનું હોવું, ન-હોવું બધું એકસરખું જ નથી ? ચારે બાજુ ગાંધારી જેવો
અંધાપો જ છે ને ?
Dhaval Shah said,
July 4, 2017 @ 9:01 AM
તારા વિરહના શહેરનો વિચિત્ર ન્યાય છે,
દીવા કર્યાં પછી જ તિમિરને ગવાય છે.
– સરસ !
Rakesh Thakkar, Vapi said,
July 4, 2017 @ 11:09 PM
વાહ!
ઉત્સવ સમું આ શું હશે તારા અભાવમાં ?
દરરોજ મારી આંખમાં મેળો ભરાય છે.