મકાનો છે ઊંચા, નીચા આદમીઓ,
પડે છે હવે પહેલા જેવો ક્યાં તડકો?
વિવેક મનહર ટેલર

ફટકાર લાગી ગઈ – કિરણસિંહ ચૌહાણ

સુંવાળા શબ્દની પણ એમને તો ધાર લાગી ગઈ,
અમારી લાગણી પણ જાણે અત્યાચાર લાગી ગઈ.

અમે ઉચ્છવાસ મૂક્યો ને નવો આ શ્વાસ લીધો બસ…
અને બસ એટલામાં આપ કહો છો ‘વાર લાગી ગઈ !’

મુસીબત એમણે તો મોકલી‘તી મોટી સંખ્યામાં,
અમે સાવધ રહ્યા પણ તે છતાં બે–ચાર લાગી ગઈ.

જરા સંભાળ લઈએ ખુદની ત્યાં તો પાછા વિખરાયા,
તમારી ઓઢણી અમને આ બીજી વાર લાગી ગઈ.

સરળ છે એમ સમજીને બધા ફટકારવા લાગ્યા,
ગઝલને એટલે તો આટલી ફટકાર લાગી ગઈ.

– કિરણસિંહ ચૌહાણ

સંબંધમાં સંવેદના માપવાનું કોઈ થર્મોમીટર આવતું નથી. ક્યારે કઈ વસ્તુ કેટલી માત્રામાં ખટકી જાય એ નક્કી કરવું દોહ્યલું બની જાય. મૂડ બરાબર ન હોય તો સુંવાળા શબ્દો પણ ઘસરકો કરતાં જાય. આમ તો આખી ગઝલ મજાની થઈ છે પણ ઓઢણી બીજીવાર લાગવાવાળી ઘટનામાં નજાકત અને પ્રણયની તીવ્રતાનું જે શબ્દાંકન થયું છે એ તો અદભુત છે…

5 Comments »

  1. Neha said,

    March 9, 2017 @ 4:47 AM

    Saras ghzl

    Emno odhaNi par aa matla pan jordar chhe.
    સૂરજની ઉષ્ણતાને એકદમ હળવેથી ખાળીને,
    તમારી ઓઢણી નીચે મેં પીધો તડકો ચાળીને.

    – કિરણસિંહ ચૌહાણ

  2. Rakesh Thakkar, Vapi said,

    March 9, 2017 @ 6:59 AM

    સુંદર ગઝલ!
    જરા સંભાળ લઈએ ખુદની ત્યાં તો પાછા વિખરાયા,
    તમારી ઓઢણી અમને આ બીજી વાર લાગી ગઈ

  3. SARYU PARIKH said,

    March 9, 2017 @ 9:58 AM

    વાહ! સરસ રચના.
    સરયૂ પરીખ

  4. Harshad said,

    March 15, 2017 @ 6:08 PM

    મર્મ સ્પર્શિ રચના !!

  5. Keyur said,

    March 16, 2017 @ 5:24 AM

    અમે ઉચ્છવાસ મૂક્યો ને નવો આ શ્વાસ લીધો બસ…
    અને બસ એટલામાં આપ કહો છો ‘વાર લાગી ગઈ !’

    वाह क्या बात है

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment