એ જ આવશે ! – ચંદ્રકાંત શેઠ
એનો ફોન !
એનો અવાજ !
આખો મારો વાસ
-મારો અસબાબ અધ્ધર પગે !
આંગણાએ ખોલી દીધા દરવાજા !
ઊંબરાએ ઉઘાડી દીધાં દ્વાર …
બારીઓ ય ખુલ્લી – ફટાક…
ગોખે ગોખે આંખ …
શય્યાના આકાશમાં એક્કેય નહીં વાદળી …
સ્વચ્છ રાત્રિ !
નરી છલોછલ ચાંદની !!
ચાંદ તો પછી દૂર ન હોય …
હોય આટલામાં જ – નજીકમાં …
મેં ચિત્તને કહ્યું : ચકોર થા
પણ એણે તો
ઘરની ઊંચી અટારીએ ચડી
કરવા માંડ્યું છે કા… કા…
હવે ફોન નહીં,
એ જ આવશે,
એ જ !!
-ચંદ્રકાંત શેઠ
એક અવાજ આખા અસ્તિત્વને કેવું અજવાળી દે છે એની અદભૂત અભિવ્યક્તિ.
Shah Pravinchandra Kasturchand said,
December 25, 2008 @ 8:05 AM
“કાગ પ્રતિષ્ઠા”
કાગડો નામ પડે ને મોં મચકોડાય.
કાગડો બારીએ બોલે અને પુજાય.
કાગડામાં લાખો અવગુણો દેખાય.
પણ કાગડાનો બારીગુણ વખણાય.
pragnaju said,
December 25, 2008 @ 9:28 AM
પણ એણે તો
ઘરની ઊંચી અટારીએ ચડી
કરવા માંડ્યું છે કા… કા…
હવે ફોન નહીં,
એ જ આવશે,
એ જ !!
સરસ
કોઇના આગમનની જયારથી ઘડીઓ ગણાતી થૈ.
ઉઘાડી આંખથી એમ જ બધી રાતો કપાતી થૈ.
થઇ ગ્યું મિલન, પ્રચાર કરો, રાત જાય છે,
પડછાયા સાથે પ્યાર કરો, રાત જાય છે.
એને શું તમારી મહોબ્બતની કંઇ શરમ,
બેસો-ને ઇંતેજાર કરો – રાત જાય છે.
ઊર્મિ said,
December 25, 2008 @ 1:22 PM
“હમ ઈન્તજાર કરેંગે તેરા કયામત તક… ખુદા કરે કે કયામત હો ઓર તું આયે…”
આવું મસ્ત મજાનું અછાંદસ વાંચીને તરત આ ગીત મનમાં આવી ગયું…
આ તો જાણે કે ‘Divine પ્રતિક્ષા’… 😀